ویکی شیعه | فارسی

طی الارض
طیُّ الْاَرض نوعی کرامت و به معنای پیمودن مسافت زیاد در مدت بسیار کم است. در عرفان به نوعی دورنوردی گفته می‌شود که در آن فرد به اراده خویش بدون حرکت، در مکان منتقل می‌شود. در آیه نخست سوره اسراء، از سیر شبانه پیامبر(ص) از مسجد الحرام به مسجد الاقصی) سخن به میان آمده است که مسلمانان آن را طی الأرض پیامبر می‌دانند؛ سوره نمل نیز از انتقال تخت ملکه سبا از سرزمین سبا به فلسطین در کمتر از چشم‌به‌هم‌زدن سخن گفته است.

در منابع روایی شیعه مانند بحار الانوار و اصول کافی روایاتی در باب طی الارض امامان شیعه به ویژه امام علی(ع) و امام مهدی(عج)آمده است. ابن عربی بر این باور است که در طی الأرض، فرد خود را در مکان مبدأ معدوم و در مکان دلخواه ایجاد می‌کند.

واژه‌شناسی
راغب اصفهانی «طی» را گذر لحظه‌ای، دفعه‌ای و کوتاه معنا کرده است.[۱]در لغت‌نامه دهخدا طی الارض نوعی کرامت تعریف شده که در آن به جای گام‌برداشتن، زمین در زیر پای شخص به تندی پیچیده می‌شود و او در مدت کوتاهی به مقصد خویش هر چند دور باشد، می‌رسد.[۲] برخی نیز گفته‌اند که طی الأرض نوعی دورنوردی که در آن فاعل با اتکا به اراده خویش بدون حرکت، در مکان منتقل می‌شود.[۳]

منابع »
http://fa.wikishia.net/view/طی_الارض

ویکی شیعه | فارسی »» @wikishia_fa