ویکی شیعه | فارسی

رابطه موسیقی و لهو


در روایات، غناء یکی از مصداق‌های برخی آیات مانند آیه لهو الحدیث[۸] دانسته شده است.[۹] بر اساس این آیه در کتب فقهی بحث می‌شود که آیا عبارت قرآنی «لهو الحدیث» به غناء همراه با کلام باطل اختصاص دارد یا شامل هر صدایی می‌شود که با قطع نظر از کلام، لهو باشد.[۱۰]

فقها در این که آیا ویژگی‌هایی مانند لهو و لعب و طرب جزو ذات و مفهوم غناء است یا خیر اختلاف نظر دارند. کاشف الغطاء حرمت غناء را مانند زنا ذاتی می‌داند و نه به خاطر عوارض فسادانگیزی چون اختلاط مردان و زنان و امور لهوی مانند رقص.[۱۱] به اعتقاد وی، این عوارض علت حرمت غناء نیستند، بلکه حکمت این حکم‌اند‌ و استناد به برخی روایات ضعیف که با فتوای عامه، موافق و با شهرت و اجماع و نیز روایات متواتر و مطلق، مخالف است برای اثبات عدم حرمت به تنهایی و ذاتی غناء نادرست و باطل است.[۱۲]

در مقابل، برخی معتقدند هرچند روایات فراوانی به‌صورت کلی بر حرمت موسیقی و غناء و نیز گوش دادن به آن‌ها، دلالت دارند[۱۳] اما در برخی روایات، مواردی از غناء (مانند غناء در قرائت قرآن، مجلس عروسی و غناء بدون موسیقی) و موسیقی (مانند موسیقی حماسی و غیر مطرب) استثناء و مجاز شمرده شده است.[۱۴] از مجموع روایات می‌توان نتیجه گرفت که موسیقی و غناء به‌تنهایی حرام نیستند بلکه اگر با فعل حرامی همراه شود حرمت خواهد داشت.[۱۵]

رابطه دیگر موسیقی و لهو این است که در فقه، ابزار موسیقی جزو وسایل و آلات لهو محسوب شده است.[۱۶]

منابع »
http://fa.wikishia.net/view/موسیقی_لهوی

ویکی شیعه | فارسی »» @wikishia_fa