کانال مخصوص رمان شب

#او_را... 131

زهرا با ماشین اومده بود دنبال من!

-خوشحالم برات ترنم.
برای اینکه پا پس نکشیدی!

-راست میگفتی زهرا...

بعد از توبه،تازه امتحان‌های خدا شروع میشه!
تازه سخت میشه،ولی همین که میدونی خدا رو داری و اون مواظبته،قوت قلبه!

میدونی؟
هیچکس نتونست به مرجان کمک کنه!وقتی آدما اینقدر ناتوانن،چرا باید خودم رو معطل خواسته هاشون کنم.

سرش رو آروم تکون داد.
نمیدونستم کجا میره!

تو سکوت به خیابون ها نگاه میکردم.
دلم آروم نبود.
نمیدونستم چمه!

-ترنم؟؟

با صدای زهرا به خودم اومدم!

-چیزی شده؟چرا اینقدر ساکتی؟؟

-نه. نمیدونم !زهرا؟

-جان دلم؟

-بنظرت عشق،لذت سطحیه؟؟

-تا عشق به چی باشه!!

-چه عشقی سطحی نیست؟

-خب عشق به خدا و هرعشقی که در راستای اون باشه.
چیشده؟؟خبریه؟؟عشق عشق میکنی!

-زهرا؟اگر عشق،بخاطر خدا نباشه،باید ازش گذشت؟؟

-خب تو که بهتر میدونی،هرچی که بخاطر خدا نباشه،آخر و عاقبتش جالب نیست!

-پس باید گذشت!

-ترنم؟؟
مشکوک میزنیا!نمیگی چیشده!؟

بغضم رو قورت دادم و به سجاد فکر کردم...

-دیگه خبری نیست....

حالا دیگه میخوام بگذرم!

من از همه چی بخاطر خدا گذشتم،بجز یه‌چیز...

میخوام حالا از "اونم" بگذرم!

چشمم تارمیدید!

پلک زدم و اولین قطره ی اشکم مهمون روسری جدیدم شد...

ادامه دادم،

-یه جمله ای چندوقت پیش دیدم،بنظرم خیلی قشنگ بود.

نوشته بود "همیشه گذشتن،مقدمه ی رسیدن است...!"

-چه جمله ی قشنگی! کجا دیدیش؟

پوزخند زدم.

-آخرین شب،زیر برف پاک کن ماشینم!

و دومین قطره ی اشکم هم ،به قطره ی اول،ملحق شد!

-آخرین شب؟؟

-مهم نیست. میخوام برسم زهرا!میخوام بگذرم که برسم!

میخوام مال خدا بشم...

میخوام لمسش کنم با تمام وجود!

باید تو حال من باشی تا بفهمی حال تشنه ای رو که تازه به آب رسیده!


من میخوام این جام رو سر بکشم.من میخوام مست خودش بشم!

هرچند این مورد آخر خیلی برام سخته!

-یادته گفتم هروقت کارت گیر کرد،دست به دامن شهدا شو!؟

یکدفعه مثل فنر از جا پریدم!

"شهدا...شهید..."

-زهرا میشه بری بهشت زهرا؟؟

-چرا اونجا؟؟

-مگه نگفتی دست به دامن شهدا بشم؟برو اونجا!

-خب میرم معراج!

-نه،خواهش میکنم.برو بهشت زهرا...!

زهرا نگاهی به من انداخت و راه رو عوض کرد.

باید دست به دامن باباش میشدم!

یاد روزی افتادم که اونجا نشسته بود و گریه میکرد...

اگر میتونست گره پسرش رو باز کنه،پس میتونست گره دل من به پسرش رو هم باز کنه!

قطعه و ردیفش رو هنوز یادم بود!

از زهرا خواستم تو ماشین بشینه.

نیاز به خلوت داشتم.

از دور که چشمم به پرچم سبز "یا اباالفضل العباس(ع)" افتاد،چشمم شروع به باریدن کرد...

از همونجا شروع به حرف زدن کردم!

"دفعه ی پیش که اومدم اینجا،دیدم چجوری پسرت رو آروم کردی!

اومدم منم آروم کنی!

میگن شهدا زنده ان!

میگن شما حاجت میدین...

دلم گیر کرده به پسرت،نمیذاره پرواز کنم!نمیذاره رها شم...

چندماهه که نیست اما فکر و ذکرم شده سجاد!

یا بهم برسونش یا راحتم کن..."

رسیدم بالای سر مزارش!

خودم رو روی سنگش انداختم و گریه کردم...

"برام پدری کن...

دلم داره تیکه تیکه میشه!چرا یهو گذاشت و رفت؟چرا از من گذشت؟"


یکم که حالم بهتر شد، بلند شدم و اشکام رو پاک کردم.تازه نگاهم افتاد به نوشته های روی سنگ...

دلم هری ریخت!

سر تا پای سنگ جدید رو نگاه کردم!

"همیشه گذشتن،مقدمه ی رسیدن است...

مقدمه ی او را یافتن،

او را چشیدن،

#او_را...."


مزار شهیدان

صادق صبوری

و

سجاد صبوری!!



#پایان_فصل_اول

"محدثه افشاری"

https://gap.im/rommaneshab
لطفا اسم نویسنده و لینک را در ارسال حفظ کنید