حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه

﷽
منافق در ظاهر ذکر خدا می گوید ولی در باطن بی خبر است❗️
در آیۀ شریفه داشت:«وَلَا يَذْكُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِيلًا»؛ آیا معلوم می‌شود به یاد خدا می‌افتد، امّا کم می‌افتد؟ نه‌خیر، در روایتی امام‌علی(ع) توضیح این قسمت آیه را می‌فرماید:«مَنْ ذَكَرَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فِي السِّرِّ فَقَدْ ذَكَرَ اللَّهَ كَثِيراً»؛ کسی که به یاد خدا در درونش بیفتد، ذکرِ کثیر دارد. این کثرت، به معنای کثرت مادّی نیست؛ یعنی با میزان مادّی آن را نسنجیده است. این یادِ خدا در درون، ذکرالله کثیر است. «إِنَّ الْمُنَافِقِينَ كَانُوا يَذْكُرُونَ اللَّهَ عَلَانِيَةً وَ لَا يَذْكُرُونَهُ فِي السِّرِّ»؛ منافقین از نظر ظاهری می‌گویند: ما داریم یاد خدا می‎کنیم، ولی از نظر باطن بی‌خبر از خدا هستند؛ چون «إِعتَرَضَ». «فَقَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ- يُراؤُنَ النَّاسَ وَ لا يَذْكُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِيلًا».
قلّت و کثرت در این آیه معنای ظریف و لطیف دیگری - بر طبق این روایت- پیدا می‎کند. کثرت مربوط‌به باطن و قلّت مربوط‌به ظاهر است؛ یعنی منافق ذکر و یاد خدای کثیری در درون ندارد، ولی از نظر بیرون نشان می‌دهد که دارم یاد خدا می‎کنم. «قَلِيلًا»؛ یعنی نه اینکه در درون به یاد خداست، ولی کم است؛ یعنی اصلاً در درونش خبری از خدا نیست و ظاهرساز است.
الكافي، ج‏2، ص 501 - وسائل الشیعه، ج7، ص164 - بحار الأنوار، ج‏90، ص، 342

#مجموعه_اخلاق_ربانی
#ویژگی_های_نفاق_و_منافقین
جلسه چهاردهم

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir