حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه

﷽
هرکس به حدّ توان از فیوضات حضرت زهرا(س) بهره‌مند می‌شود❗️

#كليپ_تصويرى

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

﷽
هرکس به حدّ توان از فیوضات حضرت زهرا(س) بهره‌مند می‌شود❗️
پس اینکه من می‌گویم: ما نمی‌توانیم زهرا (سلام‌الله‌علیها) را کمّاً و کیفاً ادراک کنیم؛ به این معنا نیست که به‌طور کلّی از ادراک او بی‌بهره هستیم؛ بلکه هر کدام‌ به مقداری که می‌توانیم او را ادراک کنیم، از فیوضات و عظمتش بهرمند هستیم. تمام آنچه که ما می‌دانیم، سرنخی بسیار کوچک و ضعیف است که ما را به اقیانوس عظیم جلالت فاطمۀ زهرا (سلام‌الله‌علیها) راهنمایی می‌کند.پس بدانید که موضوع خیلی گسترده و مفصّل است.


#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

﷽
درک حصۀ وجودی حضرت زهرا (س) به اندازۀ فهم❗️

#كليپ_تصويرى

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

﷽
درک حصۀ وجودی حضرت زهرا (س) به اندازۀ فهم❗️
این درست است که هر کس در حد حصّۀ وجودی خودش از حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) بهره‏ای می‏برد، امّا همۀ مطلب این چیزها نیست. حالا من یک مثال می‌زنم تا مطلب روشن شود. ما خداوند را آن‌طور که هست، نمی‏توانیم ادراک کنیم؛ نمی توانیم نسبت به خداوند احاطه پیدا کنیم؛ امّا این‏طور هم نیست که اصلاً خداوند را ادراک نکنیم؛ بلکه به قدر وسعمان و به قدر حصّۀ وجودی‌مان او را درک می‌کنیم. خداوند نامتناهی است و من متناهی هستم؛ متناهی نسبت به نامتناهی نمی‏تواند احاطه پیدا کند؛ ولی هر کس به قدر حصّۀ وجودی خودش خدا را می‏فهمد و درک می‌کند.
یک نفر از یک اقیانوس، به مقداری که می تواند، آب برمی‏دارد؛ امّا او که نمی‏تواند تمام اقیانوس را در ظرف خود بریزد. بنابراین نمی تواند نسبت به تمام اقیانوس احاطه پیدا کند. من این مثال را بیان کردم که بگویم عقلاً متناهی نمی‌تواند نامتناهی را به‌طور کامل درک کند؛ درست همان‌طور که جا دادن یک اقیانوس در یک ظرف کوچک محال است.


#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

﷽
در ممکنات درک عظمت حضرت زهرا(س) ممکن نمی‌باشد❗️

#كليپ_تصويرى

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

﷽
در ممکنات درک عظمت حضرت زهرا(س) ممکن نمی‌باشد❗️
مصادف است با شب تولّد
در بین تمام ممکنات، غیر از دو موجود، یعنی پیغمبر اکرم(صل‌الله‌علیه‌و‌آله و سلم) و علی(علیه‌السلام)، کسی نمی‏تواند، نه کمّاً و نه کیفاً، عظمت زهرا (سلام‌الله‌علیها) را ادراک کند. هیچ‌کس نمی‏تواند جلالت، عظمت و فضائل او را غیر از پدر و همسرش، نه کماً و نه کیفاً، ادراک کند و این یک قانون عقلی است.
لذا اشتباه نشود که منی که هیچ هستم، می‏توانم راجع به جلالت و عظمت زهرا (سلام‌الله‌علیها) بیانی داشته باشم! من اصلاً نمی‏توانم ایشان را به تمامه ادراک کنم؛ چون بهرۀ وجودی‏ من،در آن حدّ و اندازه‌ای نیست که بتوانم او را با آن عظمت ادراک کنم تا بتوانم دربارۀ او چیزی بیان کنم. چون بیان، فرع بر ادراک است و کسی که ادراک کامل ندارد، ضرورتاً بیانش اگر به بهترین شکل هم باشد، ناقص خواهد بود.


#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

﷽
اشکال به امر دیگران سازی️❗️

#مجموعه_ادب_الهی
#کتاب_مبانی_تربیت
جلسه سوم

#كليپ_تصويرى

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

﷽
اشکال به امر دیگران سازی️❗️
بله، چه‏بسا اصلاً این اشکال کلّی را نسبت‏به همۀ آن آیات و روایات که دربارۀ مرابطۀ با دیگران مطرح شده است، مطرح می‏کنند؛ به اینکه اصلاً این کار، مخصوص انبیا و اولیای خدا(ع) است. آن‏ها را خداساخته بود، نه خودشان. «خدا‏ساخته» می‏تواند دست دیگران را بگیرد، نه «خودساخته»؛ چراکه «خودساخته» همیشه ناقص است. خیلی قشنگ اشکالشان را مطرح کردم.
امّا جواب اشکال: دیگر‏سازی یک «امر نسبی» است؛ به این معنا که به هر اندازه‏ای خودت را در هر رابطه‏ای ساختی، به همان مقدار متعهّدی که دیگران را هم بسازی. خوب دقّت کنید! این مسئله، یک امر نسبی و اضافی است. فرض کنید به هر اندازه‏ای که توانسته‏ای در بُعد اعتقادی پیش ‏بروی -البتّه به شکل «صحیح»- متعهّدی اعتقادات و پایۀ فکری دیگران را هم بسازی. آن‏هایی که به قول ما خُبره بودند، گفته‏اند: به همان مقدار، وظیفه داری دست دیگری را بگیری و بیش از این مقدار هم وظیفه نداری. به همان مقدار که می‏توانی راه بروی، باید دست او را بگیری و به همان راه ببری. اینکه بگذار من تا آخر خطّ بروم. بعد بر می‏گردم، می‏آیم و تو را باخود می‏بَرم، نداریم. به هر مقدار که خودت عمل می‏کنی، او را هم در وادی عمل بیاور؛ به هر مقدار که توانستی نفس خودت را از نظر اخلاقیّات اصلاح کنی، به همان مقدار وظیفه داری، نه بیشتر. این امر نسبی اضافی است.

#مجموعه_ادب_الهی
#کتاب_مبانی_تربیت
جلسه سوم

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

﷽
رُوِیَ عَن رَسُولِ الله صلی الله علیه و اله و سلم قالَ:
«عَنْ أَبِي قِلَابَةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّه(ص)‏ مَنْ أَسَرَّ مَا يُرْضِي اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَظْهَرَ اللَّهُ تَعَالَی لَهُ مَا يُسِرُّهُ وَ مَنْ أَسَرَّ مَا يُسْخِطُ اللَّهَ تَعَالَى أَظْهَرَ اللَّهُ تَعَالَى لَهُ مَا يَحْزُنُهُ وَ مَنْ‏ كَسَبَ‏ مَالًا مِنْ‏ غَيْرِ حِلِّهِ‏ أَفْقَرَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ - وَ مَنْ تَوَاضَعَ لِلَّهِ رَفَعَهُ اللَّهُ‏»
شرح حدیث

#كليپ_تصويرى

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

بعد می فرماید:«وَمَن کَسَبَ مالاً مِنْ غَیرِحِلِّهِ اَفْتَقَرَهُ اللهُ تَعَالَی» آنی که اعتقاد به حرام و حلال دارد،ها! آن را می گوید؛ و الّا آن را که ندارد که خدا کاری باهاش ندارد، شد. حیوان، خدا زیاد دارد، همه هم می‌چرند. خدا دنیا را که خلق کرده، حیوان هم خیلی خلق کرده، همه می‌چرند .درست است یا نه؟ نه، حیوانی است که سرش می‌شود، به این که مرز سرش می‌شود، فمهیدی؟ به هر مزرعه‌ای سر نمی زند؛ آن که مرزبندی سرش می‌شود اگر او مرزشکنی بکند. در چی؟ در بدست آوردن مال، درست؟! «اَفْتَقَرَهُ اللهُ»یک سنخ گرفتاری‌های مالی، مال همین است. لاابالگری در چیه؟هان؟ درمعاملات.«اَفْتَقَرَهُ اللهُ وَ مَن تَواضَعَ لِلَّهِ رَفَعَهُ اللهُ»کسی برای خدا تواضع بکند، خدا او را بالا می برد.

بحار جلد 74 صفحه 120
عَنْ أَبِي قِلَابَةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّه(ص)‏ مَنْ أَسَرَّ مَا يُرْضِي اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَظْهَرَ اللَّهُ لَهُ مَا يَسُرُّهُ وَ مَنْ أَسَرَّ مَا يُسْخِطُ اللَّهَ تَعَالَى أَظْهَرَ اللَّهُ تَعَالَى لَهُ مَا يَحْزُنُهُ وَ مَنْ‏ كَسَبَ‏ مَالًا مِنْ‏ غَيْرِ حِلِّهِ‏ أَفْقَرَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ مَنْ تَوَاضَعَ لِلَّهِ رَفَعَهُ اللَّهُ وَ مَنْ سَعَى فِي رِضْوَانِ اللَّهِ أَرْضَاهُ اللَّه‏

شرح حدیث

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

قصد اطاعت خدا، می‌فهمی هنور کاری نکرده است. قصد کردم، بروم نماز بخوانم. می‌فهمی چه می‌گویم؟ این اثر می‌گذارد. اثرش را پیغمبراکرم در این روایت می فرماید. مطلق اطاعات، ها! نعوذبالله، قصد کرده معصیت بکند. درسته یا نه؟ در این روایت، پیغمبراکرم می‌گوید اثرش را. قصد معصیت؛ حالا من را نگاه کنید. معصیت، کار خاصّی نکرده است. قصد اطاعت، قصد معصیت می‌گوید، این دو تا اثر دارد. نه فعل‌ها، فعل که جای خودش، برود دنبال کارش، آن یک چیز دیگر است. خودِ قصد،«مَن اَسَرَّ» کسی پنهان کند، که چی؟ در درونش، « مَا يُرْضِي اللَّهَ ُ تَعالی» یک کاری را که مورد رضایت خداست، می خواهد انجام دهد، همین قصدش را کرد، فهمیدی؟! به عمل بیرون هم کاری ندارد،«اَظهَرَاللهُ تعالی ما يُسِرُّهُ»خدا هم برای او پیش می آورد، یک چیزی را که او مسرور و شاد شود؛ یعنی همان جور که تو مرا شادم کردی، من تو را شاد می کنم. قصد شادمانی خدا موجب می شود که چی؟ برای تو چیزی پیش بیاورد که تو شاد شوی. این خیلی است،ها! دقّت کنید در این روایت، من خوب بازش کنم، چه می‌گوید.
از آن طرف، «وَمَن اَسَرَّ مَا يُسْخِطُ اللهُ تَعَالَی» کسی اگر قصد عصیان بکند، چیزی که خدا را به خشم می آورد که گناه است. شد؟!
«اَظْهَرَاللهُ لَهُ مَا یَحْزُنُهُ» جوری برایش پیش می آورد که این چی بشود؟ اندوهناک بشود و محزون بشود. می‌فهمی؟ غصّه و ناراحت بشود. ناراحتی برایت پیش می آورد. خدا را قصد کردی، نعوذبالله، او را خشمگین بکنی، خدا هم این کار را می‌کند با تو. قصدِ اطاعت، قصد عصیان، خوب دقّت کنید، این ها قصدهایش چه اثری دارد.

﷽
رُوِیَ عَن رَسُولِ الله صلی الله علیه و اله و سلم قالَ:
«عَنْ أَبِي قِلَابَةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّه؟صل؟‏ مَنْ أَسَرَّ مَا يُرْضِي اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَظْهَرَ اللَّهُ تَعَالَی لَهُ مَا يُسِرُّهُ وَ مَنْ أَسَرَّ مَا يُسْخِطُ اللَّهَ تَعَالَى أَظْهَرَ اللَّهُ تَعَالَى لَهُ مَا يَحْزُنُهُ وَ مَنْ‏ كَسَبَ‏ مَالًا مِنْ‏ غَيْرِ حِلِّهِ‏ أَفْقَرَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ - وَ مَنْ تَوَاضَعَ لِلَّهِ رَفَعَهُ اللَّهُ‏»
ترجمه: اگر کسی در درون خود و یا پنهانی کاری بکند و در آن کار رضایت و خشنودی خداوند عزّوجل را در نظر داشته باشد، خداوند هم برای او چیزی را آشکار می سازد که آن شخص را خوشحال و مسرور می سازد. اگر کسی در پنهانی کاری بکند و یا این که در درون خود تصمّیم به انجام کاری بگیرد که آن کار موجب خشم و غضب الهی می شود، خداوند برای او چیزی پیش می آورد که او محزون و ناراحت و اندوهگین می سازد.
شرح: روایت از پیغمبر اکرم منقول است که حضرت فرمودند: هرکس در نهان و درونش، پنهان کند چیزی را که موجب رضای الهی است، حالا من قبل از این که عبارات را معنا کنم، مطلبی را بگویم که بعد، روشن تر بشود. در باب اطاعت و عصیان، گوش می‌کنید؟ یک اعمال بیرونی داریم ما، کارهایی است که انجام می‌دهد آدم که مورد رضای خداست، به آن می گوییم اطاعت. درست است یا نه؟ یک کارهایی نعوذبالله، آدم انجام می دهد که این را بهش می‌گویند گناه، عصیان، سرپیچی از فرمان خدا. درست؟ این مال بیرون است. گوش کنید که چه می‌خواهم بگویم. فرض کنید، نماز می‌خواند، فرض کنید که خیلی دیگر گُل سرسبد اطاعات است، مثلاً عبادات است، بسیارخب، البته برای خدا، همه جهاتش دارد، بیرونش را که آدم نگاه می‌کند، اطاعت است دیگر، عملی است و این عمل مورد رضای خداست، درست؟ اطاعت است. نعوذبالله، دروغ می‌گوید، درست؟ غیبت می کند، مثلاً این ها را ساده‌اش می‌کنم تا برسد به چیزهای دیگر. خب، این عمل خارجی است، این عصیان است، درست است؟ موجب سخط و خشم خداست. درست؟! این مال کارهای بیرون ماست. از نظر درونی، خب این‌ها هم، اثر دارد؛ هر کدام آثار خاص خودش را دارد، فرض کنید. توجّه کنید. فرض کنید هر اطاعتی اثر نیک، هان! خودش را دارد. حتّی در دنیا، چه برسد به آخرت. ما بحث آخرت نمی‌کنیم، آخرت را بوسیدم گذاشتیم کنار. می رویم سراغ دنیا، درست است؟ یک سنخ از اطاعات است، اثر خاصّ خودش را دارد، در همین دنیا، توجه کنید، حالا نمی‌خواهم من وارد آثار اعمال در دنیا بشوم. یک سنخ معصیت‌ها هم هست که این‌ها هم، اثر دارد، توجّه کنید. گره می اندازد به کار آدم، امثال این‌ها، مثل حرام خوری و این‌ها. حالا آن‌ها که می‌گویند: معتقد به مبدأ و معادیم، ما بحثمان راجع به آن‌هاست که می‌گویند مؤمنیم. این مال بیرون است. شد! این روایت به بیرون هیچ کاری ندارد. خوب دقّت کنید. مربوط به توست، تو دلیست؛ روایت تو دلی، حالا من می گویم، بعد روایت را می خوانم.
اگر کسی قصد اطاعت خدا را بکند.

﷽
محدودۀ دلسوزی️❗️

#مجموعه_ادب_الهی
#کتاب_مبانی_تربیت
جلسه سوم

#كليپ_تصويرى

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

﷽
محدودۀ دلسوزی️❗️
مطلب سوّم آنکه، محدودۀ دلسوزی باید در سه رابطه باشد: یک، «اصول اعتقادی»؛ دو، «مسائل اخلاقی»؛ سه، «مسائل عملی». در هر سه رابطه مسئولیّت دارید؛ یعنی هم از نظر «اصول اعتقادی» که همان مبانی فکری ما است و هم در «مسائل اخلاقی و نفسانی» که مباحث رذایل و فضایل اخلاقی است و هم از نظر «مسائل عملی». در هر سه رابطه باید تعهّد داشته باشید. باید احساس مسئولیّت داشته باشید.
نگاه کنید! الآن از همین جا مادۀ افتراق «مرابطۀ با دیگران» با «امر‏به‏معروف و نهی‏از‏منکر» مشخّص شد. مرابطۀ با دیگران به‏عنوان موعظه و نصیحت، غیر از امر‏به‏معروف و نهی‏از‏منکر است. امربه‏معروف و نهی‏از‏منکر، فقط در یک رابطۀ «عمل» و «عَلنی» مطرح است؛ حتّی «مخفی» هم نیست. در‏حالی‏که ابعاد «مرابطۀ با دیگران» گسترده‏تر است. این دو با هم خیلی افتراق دارند؛ هم از نظر مبانی فکری و اعتقادی و هم از نظر اخلاقی و ملکات نفسانی و اعمال بیرونی.

#مجموعه_ادب_الهی
#کتاب_مبانی_تربیت
جلسه سوم

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

﷽
دلسوزی نسبت به دیگران️❗️

#مجموعه_ادب_الهی
#کتاب_مبانی_تربیت
جلسه سوم

#كليپ_تصويرى

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

﷽
دلسوزی نسبت به دیگران️❗️
روایتی است که جابر‏جُعفی از امام‏ باقر(ع) نقل می‏کند که حضرت هم این روایت را از پیغمبراکرم(ص) نقل می‏فرماید. در روایت آمده است: «قَالَ رَسُولُ‏ اللَّهِ(ص): لِیَنْصَحِ الرَّجُلُ مِنْكُمْ أَخَاهُ كَنَصِیحَتِهِ لِنَفْسِهِ»؛ امر هم هست؛ یعنی انسان همان‏طور که برای خودش خیرخواه است، باید برای برادر مؤمنش همان‏گونه خیرخواه باشد. این‏هم چگونگی اش؛ یعنی کم نگذارد.
از بس ما در بستر مادّیت قرار داریم، مجبوریم بُعد مادّی آن را هم بگوییم؛ در مسائل مادّی هم همین‏طور است و مسائل زیادی مطرح شده است؛ لذا به همان مقداری که نسبت‏به خودت دلسوزی می‏کنی که به جهنّم نروی، به همان مقدار برای کسی که با او «رابطه» داری، باید بخواهی که او هم به جهنّم نرود.
الکافی، ج 2، ص 208

#مجموعه_ادب_الهی
#کتاب_مبانی_تربیت
جلسه سوم

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

﷽
بالاترین دلسوزی ️❗️

#مجموعه_ادب_الهی
#کتاب_مبانی_تربیت
جلسه سوم

#كليپ_تصويرى

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

﷽
بالاترین دلسوزی ️❗️
لذا بالاترین دلسوزی و نصیحت آن است که سازندۀ بُعد معنوی انسان باشد. روایتی است از امام‏ علی(ع) که می‏فرماید: «أَشْفَقُ النَّاسِ عَلَیْكَ أَعْوَنُهُمْ لَكَ عَلَى صَلَاحِ نَفْسِكَ»؛ دلسوزترین مردم، مهربان‏ترین مردم یا هر تعبیری دیگری نسبت‏به تو آن‏کسی است که به تو بیشتر کمک می‏کند تا نفس خودت را اصلاح کنی. «وَ أَنْصَحُهُمْ لَكَ فِی دِینِك»؛ آن‏کسی که بیش از همه برای تو در بُعد معنوی‏ات دلسوزی می‏کند.
لذا بالاترین درجۀ دلسوزی و نصیحت، خیرخواهی در بُعد معنوی و دینی است؛ نه اینکه نسبت‏به امور مادّی خیرخواهی و نصیحت نکند، نه؛ بلکه در امور مادّی هم مؤمن باید خیرخواه و هدایتگر باشد؛ امّا این را بدانید که امور مادّی زودگذر است و آن چیزی که شاکلۀ انسان را می‏سازد و برای او می‏ماند، این است که برای او در بُعد معنوی و روحی‏اش دلسوزی کنی و او را بسازی. بنابراین، مطلب اوّل این است که انسان همان‏گونه که موظّف است خود را بسازد، موظّف است که دیگران را هم بسازد و گفتیم که بحث ما در بُعد معنوی، نفسانی و الهی او است.
غررالحکم و درر الکلم، ص 218

#مجموعه_ادب_الهی
#کتاب_مبانی_تربیت
جلسه سوم

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

﷽
آهنگ شیطان نوسان و اضطراب روحی می‌آورد❗️
#مجموعه_تفسیر_نور_مبین
#تفسیر 1
سوره ناس

#كليپ_تصويرى

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

﷽
آهنگ شیطان نوسان و اضطراب روحی می‌آورد❗️
«الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ » این آهنگ دل‌فریب و ملایم و نرمی که آهنگساز قهّار یعنی شیطان می‌سازد و او را در روح و جان من پخش می‌کند، همین نوسانِ روحی برای من می‌آورد، همین اضطراب می‌آورد، همین اندیشه‎های بد می‌آورد، همین است. آقا خیلی قرآن دقیق است، لطیف است، عالی است. گاهی ما می‌بینیم بعضی‌ها یک بُعدش را می‌گیرند و بعد همان را طی می‌کنند، ابعاد دیگرش را رسیدگی نمی‌کنند. ببینید چقدر لطیف تعبیر می‌کند! می‌خواهد بگوید: ای بشر بدان موجودی است که این آهنگ‌هایی، موج‌هایی پخش می‌کند مرکز پخش او هم روح تو است و روش او هم این چنین است، به قدری این موج‌ها لطیف است، به قدری حساب‌رسیده شده است، زیر و بم دارد این برای جلب روح تو است به طرف خودش. تو را می‌خواهد صید کند. می‌خواهد اندیشۀ تو را درهم بریزد، اصالت فکری را از تو بگیرد، تو را از خود بی خود کند و این هیچ‌گاه از تو دست بردار نیست. تا جان در بدن داری تو دست به گریبان همین امواج و آهنگ‌ها هستی.

#مجموعه_تفسیر_نور_مبین
#تفسیر 1
سوره ناس

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir