حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه

﷽
خیر کثیر،نزدیک به بی نهایت است❗️
در مطلقِ عطاهای الهیّه به پیغمبر اکرم(ص) کثرت لحاظ می شود. امّا این کثرت به معنای کمیّت منفصله نیست که جنبۀ عددی پیدا کند؛ زیرا بعضی گفته اند: وزن فوعَلی، کثرت است و کثرت از کمیّت منفصله است، این نیست. برای روشن شدن مطلب، مثال بزنم: یک نفر معطی یعنی عطا کننده و دیگری گیرندۀ عطا باشد. اگر یک نفر به دیگری چیزی عطا کند و بگوید که زیاد است، این زیاد بودن را باید از نگاه آن دو جستجو کنیم نه شخص ثالث. یک وقت گیرنده می گوید: عطای شما زیاد بود خیلی ممنون! در این صورت زیاد بودن را باید از دیدگاه او ببینیم چه مقدار است. یک وقت هم کسی که عطا می کند، می گوید: خیلی زیاد دادم؛ لذا باید زیاد را از نظر معطی دریابیم چقدر است. در این آیۀ شریفه، آیا خدا به پیغمبر(ص) می گوید: زیاد دادم یا پیغمبر(ص) می گوید: زیاد دادی؟ خداوند است که به ایشان می گوید: زیاد دادم. کثرت از ناحیۀ غیرمتناهی مطرح است و از نظر وجودی او، کثرت؛ یعنی بی نهایت. بنابراین خیر کثیر، چیزی نیست که در نظر ما یا حتّی پیامبراکرم(ص) است، بلکه زیاد از نظر خداوند است. بلکه این باید چیزی نزدیک به بی نهایت باشد. چون پیغمبراکرم(ص) بالأخره مخلوق است و متناهی است. چون متعلّق ذکر نشده است، آنچه از خیر و عطای الهی در عالم وجود از خداوند صادر شده، همه اش به طور کامل تحویل پیغمبراکرم(ص) است. نتیجه این می شود که خداوند به ایشان می فرماید: تمام دستگاه آفرینش را برای تو خلق کردم: «لَوْلاَکَ لَمَا خَلَقْتُ الْاَفْلَاکَ»؛ همه متعلّق به تو می باشد.
بحارالأنوار، ج 16، ص406

#گروهبندی_انسانها_در_قیامت
#کوثر_و_جایگاه_شیعه_و_محب

جلسه اول

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir