حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه

﷽
ارائۀ طریق❗️
پیامبران(ع) و رسل(ع) از ناحیۀ خدا برای ابلاغ دستورالعمل الهی به سوی مردمان ارسال می شوند. در منطق، اسم آن را می گذاریم: «ارائۀ طریق». امّا ائمّه(ع) وظیفۀ ابلاغی ندارند؛ بلکه وظیفۀ ترویج دین به عهدۀ ایشان است. ما یک مُبلّغ احکام داریم و یک مُروّج احکام. «ابلاغ»، کار انبیا(ع) و رسل(ع) است. «ترویج»، کار جانشینان آنان است. معنای ابلاغ، دریافت احکام از طریق وحی از مبدأ خلقت و اعلام به بندگان است. وحی از نظر احکام، مختصّ انبیا(ع) است که بعد از رحلت پیغمبراکرم(ص) از نظر رسمی منقطع شد؛ لذا انبیا(ع) مُبلّغ احکام هستند، امّا اولیای خاصّ او، مُروّج احکام هستند؛ یعنی روی آنچه ابلاغ شده در جامعه کار کرده و ترویج می کنند. امّا ایشان غیر از وظیفۀ ترویج احکام، ایصال به مطلوب هم می کنند که یک نوع دست گیری خاص است. آنان عاملین را نسبت به اعمال نیک شان کمک می کنند. هر کس سراغ آنان برود، شامل این دست گیری می شود؛ لذا حضرت می فرماید: «فَأَمَّا الظَّاهِرَةُ فَالرُّسُلُ وَ الْأَنْبِيَاءُ وَ الْأَئِمَّةُ»؛ آنان حجّت های ظاهریّه؛ یعنی بیرونی هستند. در قیامت پیغمبران(ع) و ائمّه(ع) را می آورند. آنان حجّت ها و برهان های ما هستند که می گویند: به شما نگفتیم؟! ما چقدر به شما گفتیم.
ائمّه(ع) می آیند و می گویند: مگر ما به شما نگفتیم؟! مگر احکام را ولو با واسطه به شما نرساندیم؟! خداوند در قیامت تمام راه های عذر آوردن را بر ما می بندد.

#مجموعه_نقش_اعمال_در_قیامت
#حساب

جلسه اول

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir