ن ساکن
ن ساکن حرف صدادار بلند قبل از خود را کوتاه میکند یا به عبارت دیگر خودش را حذف میکند: جان=جا = - نان=نا = -
فقط هجای نان در نانوا هجای کشیده محسوب میشود:
ز خاک من اگر گندم برآید
از آن گر نان پزی مستی فزاید
خمیر و نانوا دیوانه گردد
تنورش بیت مستانه سراید
پس در زمان حضرت مولوی هم مانند امروز گاهی نانوا به صورت نانِوا تلفظ میشده است !
آخرین هجای مصرع همیشه یک هجای بلند محسوب میشود چون اگر کوتاه یا کشیده هم باشد ناخودآگاه بلند خوانده میشود .
@amirsadrmo