شعرکده🇵🇸

فراغتی‌ست مرا از جهان و هرچه در اوست
چه باک دارم از اندیشه‌های دشمن و دوست؟

مرا اگر چو سخن، خلق در دهان گیرند
غریب نیست، صدف دائماً پر از لؤلؤست

کسی که از بد و نیک زمانه دست بشست
معیّن است که فارغ ز مادِح و بدگوست

چو پاک‌دامنیِ آفتاب مشهور است
چه باک اگر شب تاریک در مقابل اوست؟

به رسم تضمین، این بیت دلکش آوردم
ز شعر شیخ، که جانم به طبع دارد دوست

"ز دست دشمنم -ای دوستان- شکایت نیست
شکایتم همه از دوستان دشمن‌خوست..."

#جهان‌ملک_خاتون