شهد عشق ( استاد غفاری )

برای کسانی که تازه با حقیقت ماه رمضان انس گرفتند، جدایی سخت است.
در آخرین لحظات باقیمانده از خداوند بخواهیم ان‌شاءالله این انس و رفاقت تا آخر عمر باقی بماند.
اگر این صمیمیت را استمرار ببخشیم جدایی نخواهد بود و همیشگی می‌شود.
اگر حسن ظن قوی و اعتماد قوی به خدا باشد این رفاقت حفظ میشود که شرطش راضی بودن به مقدرات الهی بعد از ماه رمضان است.
کسی که رضا و خشنودی خود را فدای رضا و خشنودی خدا می‌کند، سختی‌ها را تحمل می‌کند و به عمل کم قانع نیست.
همه انبیا و اولیا ابتلاء داشتند و بندگان خوب هم این طورند
ابتلاء یا برای ارتقا و تقرب است یا برای پاکسازی از گناه و خطا و رفع موانع معنوی است.
مجتبی یعنی خود را در او دیدن و مصطفی یعنی برگزیده، با صبر مجتبی می‌شوی و با رضایت مصطفی.
گاهی حتی با ذره‌ای عصبانیت زندگی از هم می‌پاشد، عصبیت تمام خوبی‌های انسان را آتش می‌زند.
صبر(صبر در بلا و سختی، صبر بر انجام واجبات و صبر بر گناه نکردن) خیلی تلاش و مجاهدت و تمرین می‌خواهد چون جایزه‌اش خیلی بالاست که مجتبی شدن و یکپارچگی با حقیقت خداست.
اگر به آنچه خدا داده قانع و راضی باشد ثروتمندترین است.
کسی که رضایت و خشنودی خدا را همیشه بخواهد، امام حسن علیه‌السلام ضمانت می‌کند دعایش مستجاب می‌شود. راهش فرمول به «امر مولا برای مولا» و فرمایش امیرالمؤمنین است که در حال زندگی کن.
آنچه اتفاق افتاده دیگه افتاده پس راضی باش و یقین و اعتماد کن تا رحمت خدا سرازیر شود ولی اگر ناخشنود باشی می‌دوی و نمی‌رسی و دچار شک و کفر می‌شوی.
بهترین راه یقین و رضا در «توحید» است که همه اتفاقات را از خدا بدانی.
با فرمول «به امر مولا برای مولا» سریع به مقصد می‌رسیم.
امورات عالم بر اساس قضای الهی است نه وفق رضای تو.
دستور شرع برای ازدواج حجاب و نماز است که اصل است بقیه‌اش ملاک‌های شخصی توست.
گاهی اوقات اجر و ثوابها پرده و مانع معنوی را کنار نمی‌زند، دلیلش راضی نبودن به قضای الهی است.
یادمون باشه که اقرار به گناه تنها وسیله نجات ماست.