#خواندنی | امامِ مبارزه
چگونه از مبارزه دائمی خستگی‌ناپذیر امام رضا علیه‌السلام درس بگیریم؟
درست است که امام رضا علیه‌السلام مبارزه مسلحانه‌ای در مدت امامتشان نداشتند اما زندگی‌شان، سراسر مبارزه بود. مبارزه‌ای که تمامی و خستگی نداشت. در هرزمانی با توجه به شرایط آن زمان، سلاح مبارزه‌شان را انتخاب می‌کردند و معارف تشیع را گسترش می‌دادند. آن‌قدر که بعد از امام رضا علیه‌السلام دایره نفوذ شیعه چند برابر شد.
شمشیر نامرئی
اسمش را زیاد شنیده‌اید: «تقیه». خیلی از امامان در طول زندگی‌شان تقیه می‌کردند. چراکه اگر می‌خواستند همان ابتدای کار ادعای امامت و ولایت کنند، با شمشیر حاکمان روبرو می‌شدند. نه اینکه ترس از جانشان داشته باشند و کناری بنشینند. اتفاقاً شمشیر را بر دشمن می‌زدند، اما طوری که دشمن نه شمشیر آن‌ها و نه بلند کردن و فرود آمدن آن را نمی‌دید، فقط دردش را احساس می‌کرد. اصلاً در اسلام «تقیه سپر مؤمن است. سپر را کجا به کار می‌برند؟ سپر در میدان جنگ مورد استفاده قرار می‌گیرد و به هنگام درگیری به کار می‌آید».
بعضی‌ها خیال می‌کنند تقیه یعنی اگر خواستی یک عمل واجبی انجام دهی، اگر خطر و ضرری برایت داشت، کلاً این واجب را کنار بگذاری. برعکس، تقیه به معنای تعطیل کردن کار و تلاش نیست بلکه به معنای پوشیده نگه‌داشتن کار و تلاش است. همان‌طور که در زندگی ائمه چیزی که به چشم می‌خورد تلاش و مبارزه دائمی در این راه است...
برای خواندن متن کامل به سایت یا #نرم_افزار_موبایلی نو+جوان مراجعه کنید
https://nojavan.khamenei.ir/showContent?text&ctyu=17595