حکایت هر چه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی
إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِکمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها ( اسراء/۷)
اگر نیکی کنید، به خودتان نیکی می کنید؛ و اگر بدی کنید باز هم به خود می کنید.
در حکایتی آمده است که:
درویشی در راه می‌رفت و می‌گفت:
هر چه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی
پیرزنی این گفته را شنید و گفت: من به این درویش ثابت می‌کنم که این حرف، درست نیست.
پیرزن، نانی پخت و در آن زهر ریخت. هنگامی‌که درویش به خانه آمد، نان را به او داد. درویش نان را گرفت و روانه شد.
نزدیک خانه پیرزن، پسری به درویش رسید و گفت: من از راه دور آمده‌ام، گرسنه‌ام.
درویش، نان را به پسر داد. پسر تا لقمه‌ای از نان را خورد، فریاد زد: سوختم.
مردم از خانه‌ها بیرون ریختند
و پیرزن هم براثر سروصدای آن‌ها، داخل جماعت شد و دید، کسی که نان را خورده، پسر اوست که پس از مدت‌ها از سفر آمده بود.
پیرزن با مشاهده این صحنه، بی‌اختیار با خویش گفت:
هر چه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی
مطالب بشتر در: http://nidamat.com/18261
کانال گناه شناسے
@nidamat
http://nidamat.com/18988/