متن فرمایشات ۲

متن فرمایشات 2:
1696 1394

درس اول:
برای مقابله با تهاجمات فکری و القایی غیبتمداران و قربانیان آنان، باید در بند اخلاص و ارادت منجی بود.

- «اِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ اِلَّا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِينَ».

سوره حجر آیه ۴٢.

«اِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ» خداوند وقتی که به شیطان برای اغوای بشر و خالی کردن درون دل‌ها و تیراندازی به سوی بیعت‌ها و سنگ‌اندازی در پایگاه یقین نفوس مأموریت داد، فرمود: بدان که آنهایی که در بند من باشند زور تو به آنها نمی‌رسد‌. آنهایی که در بندگی باشند.
«اِنَّ عِبَادِي» یعنی همه هدف غیبتمداران قرار می‌گیرند و تمام موجودی‌ها بمباران می‌شود، مگر «عِبَادِي»! عبادی کیست؟ بندگان من!

عبد یعنی برده، بنده، بندی، کسی که به جبر مطلق اعتقاد دارد و درافتاده و تفویض امر کرده و خودش را خلع کرده، یعنی لساناً، زباناً، والّا عملاً که تفویض هست ولی این خودش به میل خودش طوق جبروتیّت الهی را به گردن خود انداخته یعنی «اَلرَّاضِی بِقَضاء اللهِ» یعنی راضی است، یعنی «كَالمَيِّتِ بَينَ يَدَيِ الغَسّال» دست و پای بیهوده نمی‌زند، دست و پا هم بزند از این زنجیر اسارت رَب نمی‌تواند خارج بشود، «وَ لَا يُمْكِنُ الْفِرَارُ مِنْ حُكُومَتِكَ» این ثابت شده است، این شعار نیست، این موضع انسان‌ها در کل هزاران سال ثبت عینی و علنی و دائمی عبودیّت بشر در ربوبیّت ربّ است.

«اِنَّ عِبَادِي» آنهایی که همه وجودشان را به منجی سپردند و عرض ارادتشان دائمی است و نق و نوق هم نمی‌زنند و مسیر را کاملاً پذیرفته‌اند، با اصل و فرعش، با جزء و کلّش، با همه شرایطش گفتند که «ما بیعت کردیم و تا آخر خط هستیم»، اینها زور بازوی قدرتمندان غیبت را دفع می‌کنند و از یک قوای درونی برخوردار می‌شوند.

---------------------------------------------

🟡 درس دوم:
وقتی که آیه‌ای از کار می‌افتد بهانه به دست معارضین ظهوری می‌افتد که مگر خدا هم اشتباه می‌کند که حرف قبلی خود را اصلاح می‌نماید، پس انگشت ابهام و اتهام بر پیام‌آوران است.

- «وَ اِذَا بَدَّلْنَا آيَةً مَكَانَ آيَةٍ وَالله اَعْلَمُ بِمَا يُنَزِّلُ قَالُوا اِنَّمَا اَنْتَ مُفْتَرٍ بَلْ اَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ».

سوره نحل آیه ١٠١.

می‌گوید: «وَ اِذَا بَدَّلْنَا آيَةً مَكَانَ آيَةٍ