متن فرمایشات

می‌گوید «اگر توانستی به همسایه‌هایت بده»، یعنی جلوی چشم زخم را بگیرد. حالا میوه هیچی، ماشین، ماشین آخرین مدل، دیگری می‌بیند پول بلیط مترو هم ندارد، می‌گوید اینقدر راه می‌روم استخوان‌هایم صدا می‌دهد، چکار کنم؟ خب من به او می‌گویم که من چکار کنم؟ ظلمی است که خدا به تو کرده. تو هر وقت دردت می‌آید یک نگاه به آسمان بکن، بگو ممنونم خیلی لطف کردی، شاید اینطوری بهتر بشود.

⚡️آجیل فروش را بگو متاع تو دل‌فریب
لیک فقیران شهر آمده‌اند در لهیب

این میوه فروشی، این رستوران، این آجیل فروشی، این شیرینی فروشی، اینها با دکورهای قشنگ پشت شیشه جلوه‌گری می‌کند، همه دلشان می‌خواهد. طرف رفته دکتر، دکتر می‌گوید فقط ماهیچه بخور. به من عریضه می‌دهد می‌گوید رویم نشد به دکتر بگویم که خاک بر سرم ماهیچه کجا بوده پول ندارم. در یک کشور، در یک شهر، سیستم طبقاتی خیلی بد است، یعنی یک نفر خیلی خیلی دارد، یک نفر خیلی دارد، یک نفر دارد، یک نفر هیچ چیزی ندارد، یک نفر هم هیچی هیچی ندارد، شد پنج تا!
لهیب یعنی آتش.

⚡️تو ای قصاب جانداران مظلوم

سراغ همه اصناف باید برویم چون از هر طرف که نگاه می‌کنیم عریضه‌ها مربوط به یک صنفی می‌شود.

⚡️تو ای قصاب جانداران مظلوم
نگاه بینوایان را نگر شوم

آن قصاب هم بیچاره شغلش است مگر چقدر درمی‌آورد، ولی از کنارش که فقیر رد می‌شود بچه به مادرش می‌گوید مامان چقدر نان و سیب زمینی بخوریم؟ از اینها بخر، همسایه‌مان بار می‌کند چه بوی خوبی دارد. متاسفانه سیستم آپارتمان نشینی هم هست، دیگر همه توی هم هستند، بوی آشپزخانهٔ همه می‌رود اینطرف و آنطرف، خیلی وضع خرابی است. امیرالمؤمنین آمد یک سیستمی ایجاد کند بی‌ طبقه، در نهج‌البلاغه می‌گوید «خوشبختانه در حکومت من، همه صاحب مسکن هستند و همه آب نوشیدنی دارند»، یعنی مورد مصرف مردم، مورد نیاز مردم همین دوتا بوده، یعنی در حکومت علی اجاره‌نشینی نبوده همه صاحب خانه بودند، حالا ولو چهل متر، آب هم می‌نوشیدند. آنجا هم مثل اینکه غذا و هوا منظور حضرت نبوده، غذا که فکر کنم چون همه جا درخت خرما بوده در کوچه و خیابان به زمین می‌ریخته می‌خوردند، هوا هم که آلوده نبوده، در هوا مواد شیمیایی نبوده، جنگ اگر بوده با شمشیر بوده، نه با سلاح‌های میکروبی و شیمیایی!

⚡️چو بوی این کباب آید ز مطبخ
به کودک‌های بدبخت می‌شود اخ