مسکن من

پشت تلفن و حضوری براش سخته ارتباط بگیره و ناتوان از تبدیل کردن یک مکالمه تلفنی یا حضوری به یک ارتباط و معامله...شاید بخاطر سن کمی که داره این ضعف توجیه پذیر باشه چون به هر حال فقط بیست و چهار سالشه و از زمانی که چشم باز کرده و وارد بازار کار شده لزومی به ارتباط گوشی و چشمی ندیده...وقتی این شبکه های اجتماعی هستن و میشه باهاشون پول پارو کرد چه نیازی به ارتباط چشمی و گوشی است؟....حقیقت همینه ولی آیا کم کم انسانها دارن تبدیل به زامبی میشن؟ دیگه کم کم دارن مثل جزایر دور افتاده میشن که دورادور میتونن کالا یا خدماتی رو پرزنت کنن....پس آدمها همین چهل سال پیش چجوری کاسبی میکردن؟ چجوری ارتباط و دوست یابی رو انجام میدادن؟ اعتماد به نفس حضور در جمع چی شد؟ حرفی میزد و مجلس رو در دست میگرفت....از نظر من هیچ اشکالی در راههای کسب و کار اینترنتی امروزی که نیست هیچ حتی خیلی از روشهای گذشته بهتر و فرصتهای بزرگتری ایجاد شدن...چیزی که من در ذهن دارم اینه که چه اشکالی داره ما در کنار مهارتهای جدید، مهارتهای بین فردی گذشته رو هم فراموش نکنیم شاید تلفیق هر دو خیلی بهتر باشه...من واقعا کمی نگران آینده بشر هستم که تبدیل به زامبی نشه.......این دوست بیست و چهار ساله من مشاور املاکه...خیلی عالی آگهی زیبا با عکسهای خوب در شبکه های اجتماعی منتشر میکنه به طوری که دل طرف مشتری رو میبره ولی همون مشتری به هر حال زنگ میزنه و میخواد کمی اطلاعات بگیره و سپس ملک مورد نظر رو ببینه...پس نهایتا باید ارتباط گوشی و چشمی رخ بده و سپس پتانسیل معامله شدن شکل بگیره...این عزیز در این بخش ناتوان عمل میکنه و نمیتونه ارتباط موثر بر قرار کنه...میدونی شما بهترین کالا و خدمات جهان رو هم که داشته باشی بازم مجبوری با مهارتهای کلامی و غیر کلامی به اون فروش دست پیدا کنی و نمیشه گفت طرف اگر بخواد میاد میخره ...نه واقعا در عمل به این سادگی ها نیست....مذاکره برای فروش خیلی ظریف است و نیاز داره به مهارتهای گذشتگان برگردیم...