عاشقانه های منو بانو

خوش به حال حافظان شعر خوشحال شما
من که دورم از لب و گلگونه ی چال شما

مرگ امد  تا لبِ  ایوان نیشابور  و  بعد
ناگهان  ترسید از  منقارِ شهبالِ شما

عمرِ تیره از طناب گریه بالا میرود
خنده،  روزی میخورَد از کاکلِ  زالِ شما

این  زمینِ مرده خیشِ کهنه میخواهد  بزن!
تن بنالد من که خرسندم ز اِشغال شما

هر قناعت پیشه میداند که مغبون نیستم
از خرابِ گندمِ کم ابِ امسال شما

پشت بارویت که میفرسایدم پنهان شدم
من حیا دارم نمی ترسم ز شَمخال شما

آه،  بیمِ جنگ و نان ومرگ حبسم میکند
جرأتم  می اید از مُشکینْ پَرِ شالِ شما...


#رضا_برذبار