عاشقانه های منو بانو

ز جدايى دلم از واهمه مالامال است
باقى عمر من آرى به همين منوال است

زخم زد بر جگرم گرچه ولى يادم كرد
شادم از اين كه خبر كرده مرا خوشحال است

هرچه كردم ز سرم خاطره اش پاك نشد
همه شب جان مرا خاطر او دنبال است

او كه از قهوه ى چشمش غزلى مانده به جا
هم تماشاست نظر دوختنش هم فال است

با هراسى ز جدايى لب ما را بوسيد
يادگارى كه به جا مانده از او تبخال است

لحظه ى وصل به يك پلك زدن مى گذرد
اين فراق است كه هر ثانيه اش يك سال است

ما كه اهل گله از يار نبوديم و به آه
لب گشوديم نگويند فلانى لال است

#محمد_شیخی