ما تا زمانی که قدم در راه ترک خودارضایی برنداشتیم، نقاط ضعف و تاریکی های وجودی مون رو نمی بینیم.
فکر می کنیم مشکل، فقط دیدن فیلم های آلوده است.
فکر می کنیم مشکل، فقط شهوت جنسی هست که بر ما غلبه کرده.
فکر می کنیم فقط لذت طلبی هست که ما رو به بیراهه کشونده.
اما وقتی وارد مسیر میشیم تا زندگی بدون خودارضایی رو تجربه کنیم،
تازه متوجه میشیم چقدر تنهاییم.
تازه متوجه میشیم چقدر غمگینیم.
تازه متوجه میشیم چقدر خشم و عصبانیت فروخورده داریم.
تازه متوجه میشیم چقدر از ناکارآمدی خودمون عمیقاً ناراضی هستیم.
تازه متوجه میشیم چقدر خواسته های ذهنی مون با داشته های فعلی مون متفاوته.
از مسیر پیش رو نترسیم.
به جای اینکه افسردگی رو انتخاب کنیم؛
به جای اینکه خودمون رو درمانده ببینیم؛
به جای اینکه پا پس بکشیم؛
قدم هامون رو محکم تر برداریم.
مسیر پاکی هر چقدر هم طولانی باشه، اما با قدم های محکم و استوار قابل پیمودن هست.