استفتائات آیت الله امین خراسانی

#پاسخ_به_سوالات

سوال: بسمه تعالی حضرت آیت الله العظمی امین خراسانی (حفظه الله) احتراما از محضر محترمتان تقاضا دارم نظر فقهی خود را در خصوص سوالات ذیل اعلام بفرمائید. بانک ها به منظور تنظیم قراردادهای عادی و پرداخت تسهیلات ابتدا در دفاتر اسناد رسمی مبادرت به تنظیم سندی فی مابین خود و مشتری می نمایند و در این سند قید مینمایند که این مشتری تا سقف مشخصی مثلا 100 میلیون تومان می تواند بر اساس عقود اسلامی قراردادهای عادی که با بانک منعقد می نماید تسهیلات دریافت کند. از آنجا که بانک ابتدا تا سقف مشخصی به شرحی که گذشت برای مشتری اعتبار در نظر می گیرد در همان سند رسمی فوق الذکر مبادرت به رهن گرفتن ملک مشتری می نماید و چون نمی تواند عقد رهن را بر پایه مجوز یاد شده استوار نماید در سند قید می کند که مشتری هزار تومان بابت قرض الحسنه پرداخت نموده و مشتری اقرار می نماید که هزار تومان دریافت داشته است حال آنکه واقعأ نه این پول پرداخت گردیده و نه قصد انجام این عقد قرض می باشد علی ایحال پاسخ بفرمائید: 1- آیا عقد قرض ده هزار ریال اخیرالذکر که عینیت واقعی ندارد صحیح است یا باطل؟ 2- عقد رهنی که مبتنی بر عقد قرض ده هزار ریال برگزار می شود آیا صحیح است یا باطل؟ 3- آیا اجازه بانک مبنی بر اینکه مشتری می تواند از تسهیلات بانک تا سقف فلان مبلغ استفاده نماید فی نفسه می توان عقد رهن را به آن متصل نمود یا خیر؟ 4- اگر قرض گیرنده همین ده هزار ریال را بپردازد آیا عقد رهن منفسخ میشود یا خیر؟ 5- عقد رهنی که هنوز سبب آن ایجاد نشده یعنی قراردادی قبل از آن واقع نشده که دینی بر ذمه قرار گیرد آیا صحیح است یا خیر؟ قبلا از بذل عنایتتان کمال سپاسگذاری را دارم.

پاسخ: سلام علیکم
1. قرض باطل است.
2 رهن در مقابل دین است وقتی بحسب واقع قرضی در کار نیست رهن در ازاء ان صحیح نیست.
3. تسهیلات چنانچه در قالب وام باشد رهن صحیح است.
4. با اداء دین رهن منفسخ است.
5. در بند 2 جواب داده شد که صحیح نیست مگر مربوط به اصل تسهیلات باشد.

سوالات خود را از طریق سامانه زیر ارسال نمایید

https://digiform.ir/ayatollahaminestefta