استفاده از ارزشیابی تلفیقی
ارزشیابی به عنوان یکی از ارکانهای مهم فرآیند یاددهی و یادگیری به حساب میآید. جایگزین شدن غیر اصولی نظام ارزشیابی کیفی به جای ارزشیابی کمّی، معلّمان و دانشآموزان را با چالشهای فراوانی روبهرو ساخت که تبعات آن همچنان ادامه دارد.
با نگاهی عمیق و تخصّصی میتوان دریافت که هر دو نظام ارزشیابی دارای نقاط قوّت و نقاط ضعفی میباشند که انتخاب بین این دو نظام را برای دستاندرکاران تعلیم و تربیت دشوار کرده است. ارزشیابی کمّی با ایجاد رقابت میان دانشآموزان موجب افزایش انگیزه میشود و ابزار خوبی برای معلّمان به حساب میآمد. از طرفی عدم ارائهی بازخورد دقیق و مناسب به دانشآموز و آسیبهای ناشی از رقابتهای ناسالم نیز موجب ایجاد اضطراب و مشکلات دیگر میشد. اما با روی کار آمدن سیستم ارزشیابی کیفی-توصیفی به دلایل متعدّدی مانند عدم آمادگی معلّمان، جمعیت بالای کلاسها و نبود زیرساختهای لازم، مشکلات جدیدی گریبانگیر آموزش و پرورش کشور شد. در حقیقت عدم اجرای اصولی این طرح نه تنها نقاط ضعف ارزشیابی کمّی را پوشش نداد بلکه ابزار محرّکهی نمره را هم از آموزگار گرفت و عملاً با اُفت تحصیلی دانشآموزان مواجه شدیم.
پیشنهاد کارشناسان دانشتراک برای برطرف کردن مشکلات مذکور، استفاده از «ارزشیابی تلفیقی»، به عنوان مناسبترین جایگزین نظام ارزشیابی در ایران است. این نوع ارزشیابی با ترکیب ارزشیابی کمّی و کیفی از ظرفیّتها و نقاط قوّت هر دو نظام بهره برده و کمبودهای آنها را مرتفع میسازد.
جعبه ابزار معلمان ایران
@Daneshterak_ir