*هرصبح یک آیه *

تفسیر:
معمول این است، هنگامى که جنایتى در نقطه اى رخ مى دهد، براى پیدا کردن شخصى که آن کار را انجام داده، به دنبال ارتباط هاى خصومت آمیز مى گردند، و مسلماً در آن محیط، کسى جز ابراهیم(علیه السلام) آشکارا با بت ها گلاویز نبود، لذا تمام افکار متوجه او شد، جمعیت گفتند: اکنون که چنین است، بروید او را در برابر چشم مردم حاضر کنید تا آن‌ها که مى شناسند و خبر دارند، گواهى دهند (قالُوا فَأْتُوا بِهِ عَلى أَعْیُنِ النّاسِ لَعَلَّهُمْ یَشْهَدُونَ).

بعضى از مفسران نیز این احتمال را داده اند: منظور مشاهده صحنه مجازات و کیفر ابراهیم(علیه السلام) است، نه شهادت و گواهى بر مجرم بودن او، اما با توجه به آیات بعد که بیشتر جنبه بازپرسى دارد این احتمال منتفى است.
به علاوه تعبیر: لَعَلَّ: شاید، متناسب با معنى دوم نیست; زیرا اگر مردم در برابر صحنه مجازات حضور یابند، طبعاً مشاهده خواهند کرد، شاید ندارد.

(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۶۱ سوره‌ مبارکه انبیاء)