تفسیر:
سرانجام آن روز عید به پایان رسید، بت پرستان شادى کنان به شهر بازگشتند و یکسر به سراغ بتخانه رفتند، تا هم عرض ارادتى به پیشگاه بتان کنند و هم از غذاهائى که به زعم آنها در کنار بتها برکت یافته بود، بخورند.
همین که وارد بتخانه شدند با صحنهاى روبرو گشتند که هوش از سرشان پرید، به جاى آن بتخانه آباد، با تلّى از بتهاى دست و پا شکسته و به هم ریخته روبرو شدند! فریادشان بلند شد: صدا زدند: چه کسى این بلا را بر سر خدایان ما آورده است؟! (قالُوا مَنْ فَعَلَ هذا بِآلِهَتِنا).
مسلماً هر کس بوده از ظالمان و ستمگران است (إِنَّهُ لَمِنَ الظّالِمِینَ).
او هم به خدایان ما ستم کرده، هم به جامعه و جمعیت ما و هم به خودش! چرا که با این عمل خویشتن را در معرض نابودى قرار داده است.
(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۵۹ سوره مبارکه انبیاء)