*هرصبح یک آیه *

تفسیر:
ابراهیم(علیه السلام) براى این که ثابت کند این مسأله، صد در صد جدى است و او بر سر عقیده خود، تا همه جا ایستاده است و نتائج و لوازم آن را هر چه باشد با جان و دل مى پذیرد، اضافه کرد: به خدا سوگند! من نقشه اى براى نابودى بت‌هاى شما به هنگامى که خودتان حاضر نباشید، و از اینجا بیرون روید خواهم کشید! (وَ تَاللّهِ لاَ َکِیدَنَّ أَصْنامَکُمْ بَعْدَ أَنْ تُوَلُّوا مُدْبِرِینَ).
أَکِیْدَنِّ از ماده کید گرفته شده که به معنى طرح پنهانى و چاره اندیشى مخفیانه است.
منظورش این بود که با صراحت به آن‌ها بفهماند، سرانجام از یک فرصت استفاده خواهم کرد و آن‌ها را در هم خواهم شکست!
بعید نیست عظمت و ابهت بت ها در نظر آنان در آن پایه بود که این سخن را جدى نگرفتند و عکس العملى نشان ندادند، شاید فکر مى کردند، مگر ممکن است انسانى به خود اجازه دهد این چنین با مقدسات یک قوم و ملت که حکومتشان هم صددرصد پشتیبان آن است، بازى کند؟ با کدام جرأت؟ و با کدام نیرو؟

بدین گونه روشن مى شود این که بعضى گفته اند: این جمله را در دل گفته و یا به طور خصوصى با بعضى در میان نهاده، به هیچ وجه نیازى به آن نیست، به خصوص این که کاملاً بر خلاف ظاهر آیه است.
به علاوه در چند آیه بعد مى خوانیم، بت پرستان به یاد این گفتار ابراهیم (علیه السلام) افتادند و گفتند: ما شنیدیم جوانى سخن از توطئه درباره بت‌ها مى گفت.

(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۵۷ سوره‌ مبارکه انبیاء)