*هرصبح یک آیه *

تفسیر:
اما ابراهیم(علیه السلام) صریحاً به آن‌ها پاسخ گفت: (آنچه مى گویم: جدّى و عین واقعیت است که) پروردگار شما پروردگار آسمان ها و زمین است (قالَ بَلْ رَبُّکُمْ رَبُّ السَّماواتِ وَ الاْ َرْضِ).
همان خدائى که آن‌ها را آفریده و من از گواهان این عقیده ام (الَّذِی فَطَرَهُنَّ وَ أَنَا عَلى ذلِکُمْ مِنَ الشّاهِدِینَ).

ابراهیم (علیه السلام) با این گفتار قاطعش، نشان داد آن کس شایسته پرستش است که آفریدگار آن‌ها، زمین و همه موجودات است، اما قطعات سنگ و چوب که خود مخلوق ناچیزى هستند، ارزش پرستش را ندارند، مخصوصاً با جمله وَ أَنَا عَلى ذلِکُمْ مِنَ الشّاهِدِینَ، اثبات کرد تنها من نیستم که گواه بر این حقیقتم، بلکه همه آگاهان و فهمیده ها همان‌ها که رشته هاى تقلید کورکورانه را پاره کرده اند گواه بر این حقیقت اند.

(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۵۶ سوره‌ مبارکه انبیاء)