آل عبا علیهم السلام

#خاطرات_تربیتی | شماره 17

خواهری داشتم که دو سال از من بزرگ تر بود. پدر و مادرم مرا بیش تر از خواهرم دوست می داشتند. به من بیشتر اظهار محبت می نمودند. هرچه می خواستم فوراً برایم تهیه می کردند. در همه جا از من تعریف و تمجید می نمودند. اما توجه چندانی به خواهرم نداشتند.
اما خواهرم خیلی به من اذیت و آزار می کرد. در گوشه و کنار و در غیاب پدر و مادر مرا کتک می زد. مرتب با من دعوا و قهر می کرد. ناسزا می گفت و مسخره می کرد. اسباب بازی هایم را قایم و خراب می نمود. این خواهر همیشه مرا رنج می داد و حاضر نبود یک دقیقه خوشحال و راحت باشم. همیشه در فکر بودم که چرا مرا اذیت می کند؟ مگر من چه کرده ام؟ خواهرم حسادت می کرد و شاید علتش همان تبعیضی بود که پدر و مادر بین من و خواهرم می گذاشتند و به من بیشتر محبت می نمودند. آن ها می خواستند به من خوبی کنند، اما نمی داستند که خواهرم انتقام می گیرد و شبانه روز مرا رنج می دهد.
اکنون که پدر و مادرم از دنیا رفته اند، خواهرم بی اندازه مهربان شده است و حاضر نیست کوچک ترین ناراحتی برای من به وجود آید.

منبع: کتاب تربیت؛ آیت الله ابراهیم امینی

Website: http://alaba.ir
Channel: @alaba_ir