چند جرعه بنوشیم از حکمت دویست و هفتم نهج‌البلاغه
ادا و نمایش را دوست نداریم. دوست نداریم کسی گولمان بزند. دوست نداریم فریب بخوریم. با آنها که چیزی از ما پنهان می‌کنند، آنها که نمایش می‌دهند، آنها که خودشان نیستند؛ مشکل داریم. طرفدار صفا و حقیقتیم، حتی اگر خودمان هم گاهگاهی دروغی بگوییم.
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می‌فرماید «إِنْ لَمْ تَکُنْ حَلِيماً فَتَحَلَّمْ؛ فَإِنَّهُ قَلَّ مَنْ تَشَبَّهَ بِقَوْمٍ إِلاَّ أَوْشَکَ أَنْ يَکُونَ مِنْهُمْ؛ اگر حليم و بردبار نيستى، خود را به بردبارى شبیه کن، زيرا کمتر شده است که کسى خود را شبيه قومى کند و سرانجام از آنان نشود.
اینجا همان‌جایی است که اتفاقا ادا و نمایش درست است. زندگی بالا و پایین دارد و ما معمولا اعصاب نداریم. حکمت ۲۰۷ نهج‌البلاغه می‌گوید برای آنکه صبور بشوی، ادای آدم‌های صبور را نشان بده. شبیه آنها شو، تا در نهایت صبور شوی.
#نهج_البلاغه_بخوانیم
@AkhbareFori | Link