حاج آقا مسئلةٌ

�ور به جنگ و جهاد می‌دادند (مانند جنگ خندق، خیبر، احد و...) و در شرایطی خاص نیز با دشمنان قرار داد و پیمان صلح منعقد می‌کردند (مانند صلح حدیبیه).
اگر طبق اشکال فوق معیار حق و باطل، جنگ و صلح باشد، این جا سؤال کننده باید مشخص کند که پیامبر(ص) طرف حق بوده یا باطل؟ چرا که در جایی جنگیده است و در جایی دیگر صلح کرده است.

ثانیاً: صلح امام حسن(ع) و قیام امام حسین(ع) هر کدام در زمان و مکان دیگری انجام شده که قابل مقایسه با هم نیستند.
به چند دلیل:
1- متفاوت بودن شخصیت سیاسی و اجتماعی معاویه و یزید
2- کیفیت یاران و مقدار وفاداری آن‌ها به دو امام
3- وضعیت جهانی و سیاسی مسلمانان در زمان معاویه و یزید نسبت به ابَر قدرتی مانند روم.

ثالثاً: عصمت یک امام چه رابطه‌ای با عمل جنگ و صلح او دارد و اگر امامی صلح کرده آیا عصمت او زیر سؤال می‌رود؟

رابعاً: به عقیده شیعه هیچ گاه امام بعد را امام قبل انتخاب نمی‌کند بلکه این کار را قبلاً خدای تعالی انجام داده و اصولاً این وظیفه فقط به عهده پروردگار متعال می‌باشد و هیچ کس حتی پیامبر(ص) و امام نیز در این کار دخالتی ندارند،بلکه پیامبر(ص) و امام فقط انتصاب پروردگار را به اطلاع مردم می‌رسانند. این مطلب در قرآن کریم در آیه 124 سوره بقره ذکر شده است. هر که خواهد می‌تواند به تفسیر آیه مذکور رجوع نماید.

خامساً: آن گونه که سنی و شیعه در کتب تاریخ مطرح کرده‌اند اصلاً امام حسن(ع) صلح نکرده است بلکه معاویه با آن حضرت صلح کرده و پیمان صلحی را برای آن حضرت فرستاده و آن بزرگوار به خاطر مصالح مسلمین آن صلح‌نامه را امضا کرده‌اند و اگر کسی گوید چرا آن حضرت مانند امام حسین(ع) قیام نکرده است،گوییم امامان دیگر نیز قیام نکرده‌اند و نه تنها امام حسن(ع) این کار را نکرده بلکه همان طور که گفتیم ائمه دیگر نیز قیام نکرده‌اند.

حال چرا؟ پاسخ این سؤال دقیقاً با خواندن بخشی از تاریخ زندگی آن حضرات روشن می‌شود.

سادساً: و اما این که چرا شیعه معاویه را کافر می‌داند، این به خاطر آن است که خود اهل سنت طبق قاعده‌ای که به آن معتقد می‌باشد (گویند هر کس علیه یکی از خلفای راشدین خروج نماید، یعنی قیام کند،کافر و مرتد می‌باشد) و چون معاویه نیز در زمان خلیفه چهارم اهل سنت یعنی امام علی(ع) علیه آن حضرت خروج کرده است فلذا مرتد می‌باشد. پس شیعه حرف خلافی بیان نکرده است.

#احکام #حاج_آقا_مس�