صحیفه سجادیه

ریشه ی محرومیت ها

از ماست که بر ماست

فمَنْ حَاوَلَ سَدَّ خَلَّتِهِ مِنْ عِنْدِكَ ، وَ رَامَ صَرْفَ الْفَقْرِ عَنْ نَفْسِهِ بِكَ فَقَدْ طَلَبَ حَاجَتَهُ فِي مَظَانِّهَا ، وَ أَتَى طَلِبَتَهُ مِنْ وَجْهِهَا . «14»وَ مَنْ تَوَجَّهَ بِحَاجَتِهِ إِلَى أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ أَوْ جَعَلَهُ سَبَبَ نُجْحِهَا دُونَكَ فَقَدْ تَعَرَّضَ لِلْحِرْمَانِ ، وَ اسْتَحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَوْتَ الْاِحْسَانِ13ب13و14


خداوندا !

پس هر كه دفع فقرش را از تو جويد، و برطرف كردن احتياجش را به وسيله تو بخواهد، بى‏ گمان نيازمندى اش را در جايگاهی بايسته طلب كرده و از راهش به مراد خود رسيده

و هر كه براى حاجتش به يكى از آفريدگانِ تو رو آورد يا سبب روا شدن آن را غير تو قرار دهد، بى‏ گمان خود را در معرض نااميدى قرار داده و نيافتن احسان تو را سزاوار گشته

صحیفه سجادیه
دعای 13 بند 13 و 14


@Sahifeh