عليرضا پناهيان

هرچه در دین می‌بینید، تلاشی است برای رسیدن به «حال خوب»
رسیدن به حال خوب، همان دعای سال تحویل است؛ «حوِّل حالَنا إلی اَحسَنِ الحال»

حال خوب و رابطه‌اش با امام زمان(ع)

دین برنامه‌ای است برای رسیدن به یک حال خوب. حال خوب، چیزی است که همه دنبال آن هستند و مدام از هم می‌پرسند «حال‌تان خوب است؟» حال خوب، همان دعایی است که ما در دعای سال تحویل هم داریم، «حوِّل حالَنا إلی احسَنِ الحال»

اگر مردم تفریح می‌کنند به‌خاطر حال خوب است، اگر اخلاق رعایت می‌کنند برای رسیدن به حال خوب یا دادن حال خوب به دیگران است، اگر دنبال معنویت و ارتباط با خدا هستند، بخاطر حال خوب است، هرچه در دین می‌بینید، تلاشی است برای رسیدن به این حال خوب

همه دوست داریم حال خوب داشته باشیم، ولی مشکل بزرگ‌مان این است که در تقاضای حال خوب، حداقلی هستیم، یعنی حد و اندازۀ حال خوبی که دنبال می‌کنیم بالا نیست.

بدبختی بشریت این است که حال خوب را در اندازه‌های کم می‌خواهد؛ مثل اینکه کسی بخواهد صرفاً با چهارتا لطیفه حال خودش را خوب بکند. یا بخواهد با محبتِ چهار نفر اطرافیانش، حال خودش را خوب بکند. یا بخواهد با امنیت یافتن از نظر مالی، حال خودش را خوب بکند.

حال خوب، در واقع آن حال خوبی است که خدا برای هر کسی در نظر گرفته است؛ همان حال خوبی که در ادبیات عرفانی ما گاهی به مستی و مدهوشی برای آن محبوبِ معشوق، تعبیر می‌شود. اگر چنین حال خوب عمیقی را خدا برای انسان نمی‌خواست، چرا باید دین و پیغمبر برای ما می‌فرستاد؟!

علیرضا پناهیان
کربلای معلی -۹۹/۱۲/۲۹

@Panahian_ir