وقتی فرزندتان ناراحت، عصبانی یا غمگین است و اگر نزد شما آمد و گفت:
" من دیگه خونه خاله زهره نمیرم"
" من دیگه بابا را دوست ندارم"
"معلم ما همهٔ بچه ها را دوست داره، به جز من!"
"من دیگه با سعید دوست نیستم"
و....
■در چنین مواقعی شروع به صحبت نکنید.
■سعی نکنید او را متقاعد کنید که او اشتباه میکنه و زود نباید تصمیم گیری کنه.
■به فرزندتان نگویید: نه تو اشتباه میکنی بابا یا خاله زهره یا معلمت خیلی تو را دوست دارند و خیر و صلاح تو را میخواهند.
نه در چنین مواردی هیچ یک از صحبت های شما راهحل مناسبی نیست!!!
پس چه کار کنیم؟
●در چنین مواردی شما نباید صحبت کنید
●شما باید شنونده خوب و فعالی برای حرفهای طرف مقابلتان( کودک ) باشید.
●شنونده فعال یعنی فقط شنونده باشید و تمام حواستان به حرفهای او باشد.
●سراغ کاری نروید و اگر مثلأ در حال ظرف شستن هستید؛ شیر آب را ببندید، هم قد کودک شوید، دستهایش را بگیرید ، در چشمانش نگاه کنید و اجازه دهید راحت و کامل حرفش را بزند.
●نگویید الان دارم ظرف میشویم بعدا حرفت را بزن، او الان میخواهد صحبت کند.
●حرفش را قطع نکنید.( بسه، حرفش را نزن)
●قضاوت نکنید.( خوب شاید حقت بوده_تو چی کار کرده بودی؟)
●انکار نکنید.( اینطوری نبوده)
●مسخرهاش نکنید.( آخه اینم شد حرف)
●با زبان بدن یا حالت چهرهتان احساس همدلی به او بدهید.( نه اینکه اخم کنید ، یا لبتان را گاز بگیرید ، یا پشت دستتان بزنید).
کودک معنی همه این حرکات و رفتار را میداند و ممکن است از ادامه صحبتش با شما صرف نظر کند یا دروغ بگوید.
کانال ویژه تربیت فرزندان
@GolNini