🌹عـــــطـــــرخــــــدا🌹

اَعوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيطانِ الرَّجيم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَالْعَنْ اَعْدائُهُمْ اَجْمَعینْ

⛔️ پنهان کردن حقیقت - بخش دوم

همانطور که اسلام به شدت از تحقیر و مسخره کردن دیگران منع می‌کند، تا جایی که خداوند مسخره کننده را تهدید به عذاب اخروی کرده، در مورد مسائل شخصی هم همینطور است، مکتب اسلام دستور می‌دهد هیچ کس حق ندارد خودش را تحقیر کند، حق ندارد فاش کند که من فلان گناه را انجام دادم، مثلاً جایی به پدر و مادرش احترام لازم را نگذاشته، جایی دروغ گفته، جایی بد اخلاقی کرده، دلی را شکسته، جایی تقلب کرده، و امثالهم... ضمن اینکه باید توبه کند، نباید برای دیگران فاش کند، باید توبه کرده و آن را مثل رازی در سینه خود نگه دارد، كتمان كند، هر کس برای دیگران گناهانش را فاش کند، شخصیت خودش را پیش چشم اغیار بی‌ارزش کرده، انسان باید بعضی از اسرار زندگیش را تا دم مرگ برای احدی فاش نکند، فقط بین خودش و خدای خودش باشد...

در مورد گناه دیگران هم همینطور، اگر كسی گناهی را ديد و فاش کرد، آن كسی كه فاش کرده، گناهش مثل همان كسی است كه گناه را انجام داده، بنابراين گناهان شخصی قطعاً بايد كتمان شود، انسان خودش هم حق ندارد گناه خودش را بگويد، گناه دیگران را هم نباید بگوید، مگر زمانی که شخص گناهکار بخواهد مسئولیتی بعهده بگیرد که لازمه‌اش سلامت اخلاق است، اینجا شما وظیفه داری بگویی این شخص صلاحیت ندارد، یا جوان گناهکاری به خواستگاری دختری برود، و از شما بپرسند که این جوان چطور آدمی است، شما وظیفه داری فقط به اندازه گناهی که انجام داده بگویی، بیشتر از آن نه، نباید پیاز داغش را زیاد کنی، فقط به اندازه گناهی که انجام داده...

وَالسَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى


حبیب‌الله یوسفی

این بحث ادامه دارد ان شاء الله


https://gap.im/Atre_khoda/29513