روزی، تمامِ همّت خود را گذاشتی
در خیمه‌های آتش و خون، پا گذاشتی
در کوچه‌های حادثه، همراه کاروان
پا جای پای حضرت زهرا گذاشتی
با ناله‌های سوخته، در سوگ مجتبی
داغی بزرگ بر جگر ما گذاشتی
در شام تیره‌ای که پُر از بوی فتنه بود
آیینه‌ای مقابل دنیا گذاشتی
تو خطبه‌ی شهادت یاران عاشقی
از خود حماسه‌های تری، جا گذاشتی
بانو! چقدر در نظرم آسمانی است
راهی که پیش دیده‌ی فردا گذاشتی
از نسلِ آتشینِ کدامین فرشته‌ای؟
کاین‌گونه عشق را به تماشا گذاشتی
شاعر: پروانه نجاتی
#لبیک_یا_زینب