ترکیب وصفی
هرگاه دو اسم پشت سر هم بیایند و بین آن ها از نظر معنایی پیوند عمیق وجود داشته باشد و اسم دوم جهت توصیف اسم اول بیاید، موصوف و صفت نامیده می شود.
به عبارت دیگر جزء دوم به تنهایی وجود خارجی ندارد و تنها با قرار گرفتن در کنار اسم اول وجود معین و مشخص می گیرد.
صفت
به اسمی که حالت و چگونگی اسم قبل از خود را توصیف می کند، "صفت" یا "نعت" گفته می شود.
موصوف
به اسمی که قبل از صفت می آید "موصوف" یا "منعوت" گفته می شود.
انواع صفت
مفرد
جمله (جمله وصفیه)
شبه جمله
صفت مفرد
هر گاه صفت یک اسم باشد آن را «صفت مفرد» می نامیم و در چهار مورد از موصوف (اسم قبل از خود) پیروی می کند :
جنس(مذکّر و مؤنّث بودن)
معرفه و نکره بودن
عدد (مفرد و مثنّی و جمع بودن)
اعراب (رفع و نصب و جرّ)
تِلْمِیذاً نَظِیفاً موصوف و صفت
مفرد، مذکر، نکره، منصوب
جمله وصفیه (صفت جمله)
هرگاه جمله ای (اسمیه، فعلیه) بعد از اسم "نکره" بیاید و آن را توصیف کند به آن "جمله وصفیه" گفته می شود
رأیتُ رجلاً ذهبَ إلی المسجدِ
رجلاََ: اسم نکره
ذهبَ الی المسجدِ: جمله وصفیه
مردی را دیدم که به مسجد رفت.
شبه جمله
ظرف یا جارومجرور اگر بعد از اسم نکره بیاید و آن اسم را توصیف کنید، شبه جمله وصفیه خواهد بود.
رسولُّ منَ اللهِ یتلوا صحفاََ مطهرَهََ
من الله: صفت برای رسول
کانال صرف و نحو عربی
@Arshive_ghoran