اما در آیه شریف «إِذْ يُرِيكَهُمُ اللَّهُ فِي مَنامِكَ قَلِيلاً وَلَوْ أراكَهُمْ كَثِيراً لَّفَشِلْتُمْ» «یُري» سهمفعولی است. ضمایر «كَ» و «هُم» در «یُریكَهُم» به ترتیب مفعول اول و مفعول دوم و «قلیلاً» مفعول سوم است.
همچنین در ادامه آیه «أرَی» نیز سه مفعولی است. «كَ» مفعول اول، «هُم» مفعول دوم و «کثیراً» مفعول سوم است.
همچنین در آیه مبارک «كَذلِكَ يُرِيهِمُ اللَّهُ أعْمالَهُمْ حَسَراتٍ عَلَيْهِمْ»،«یُري»، فعل مضارع سه مفعولی، «هم» مفعول اول محلاً منصوب، لفظ جلاله «الله» فاعل و مرفوع به ضمّه، «أعمالَ» مفعول دوم و منصوب به فتحه، «هُم» مضافٌالیه و «حَسَراتٍ» مفعول سوم است و چون جمع مؤنث سالم است، نصب آن به کسره است.
بنا بر این، فعل «أعلَمَ» و «أرَی» هنگامی سه مفعولی خواهند بود که پیش از رفتن به باب إفعال از افعال دومفعولیِ یقین باشند و با انتقال آنها به باب إفعال، یک مفعول به آنها اضافه شود و بدین ترتیب سه مفعولی شوند. اما پنج فعل دیگر معمولاً به همان شکل سهمفعولی به کار میروند.
کتاب نحودکترفقهی زاده
@Arshive_ghoran