فوت معلم یعنی از دست دادن یک منبع آگاه و بخشنده. استاد کسی است که ما در تمام طول زندگی به او نیاز داریم نه برای یاد گرفتن علم و دانش که راه و رسم زندگی چیزی است که ما در واقع از معلمان خود می آموزیم و به همین دلیل است که آن ها تا همیشه در یاد و خاطره ما باقی خواهند ماند. معلمان یاد و خاطره خود را با درس ها و راه و روش هایی که به ما می آموزند در ذهن ما زنده نگه میدارند و به همین دلیل است که همه ما تا مدت ها بعد نام و یاد معلمان خود را به خاطر داریم، حتی اگر آن ها را هرگز نبینیم. اما برخی از معلمان ما هستند که برای ما نقشی بیش از یک استاد و آموزگار را ایفا میکنند و به همین دلیل است که تا مدت ها بعد از پایان دوره آموزش با آن ها ارتباط داریم. غم فوت معلم های این چنینی بسیار دشوار است و تحمل آن جز با خواندن و نوشتن مرثیه ها در این غم میسر نیست.