هیئت حجت بن الحسن

گریه حضرت فاطمه سلام الله علیها برای امام حسین علیه السلام...

ابوبصير می گوید: محضر امام صادق عليه السّلام بودم و با آن حضرت سخن می‌گفتم که يكى از فرزندان ایشان داخل شد.

حضرت او را به سينه چسبانده، وى را بوسيدند و فرمودند:
خدا ذليل كند كسانى را كه شما را ذليل كنند و انتقام كشد از آنان كه به شما ظلم كنند و خوار كند افرادى را كه شما را خوار كنند و لعنت كند اشخاصى را كه شما را مى ‏كشند. خدا ولى و حافظ و یاور شما باشد. زنان و انبياء و صديقين و شهداء و فرشتگان آسمان بسيار بر شما گريستند.

سپس آن حضرت گريستند و فرمودند: اى ابوبصير! هر گاه به بچه هاى امام حسين عليه السلام می‌نگرم، به واسطه مصيبت و ظلمى كه به پدرشان و خودشان شده حالتى به من دست مى‏دهد كه نمی‌توانم خودم را کنترل کنم.

اى ابوبصير! همانا فاطمه عليها السلام بر آن حضرت گريه میکند و ضجه میزند و به دنبال آن جهنّم فريادى میکشد و صیحه ای میکشد كه اگر اینگونه نبود که فرشتگان حافظ و نگهبان بر جهنم، صداى گريه فاطمه علیها السلام را شنيدند و سريع آماده شدند و آن را كنترل كردند، خوف آن بود كه از درون دوزخ آتش زبانه كشد يا دود آن بيرون رفته و اهل زمين را بسوزاند.

تا زمانی كه فاطمه علیها السلام گريان و نالان است، فرشتگان حافظ جهنم، آن را مهار كرده و به جهت خوف و هراسى كه بر اهل زمين دارند آن را محافظت نموده و دربهاى جهنم را محكم بسته‏اند؛ ولى در عين حال دوزخ ساكت و آرام نمیشود مگر صداى فاطمه عليها السّلام آرام گردد.

اى ابوبصير! (در اثر گریه حضرت فاطمه سلام الله علیها) نزديک بود دریاها شكاف برداشته، برخى در بعضى ديگر داخل شوند.
هیچ قطره اى از آب درياها نيست مگر آنكه فرشته اى بر آن نگهبان است؛ هرگاه آن فرشته، صدای حضرت فاطمه علیها السلام را بشنود، با زدن بالش، خروش و طغيان آن را خاموش و ساكت میكند و آبها را نگاه میدارند تا بر يكديگر داخل و وارد نشوند.
چون میترسند دنيا و آنچه در آن است و كسانى كه بر روى زمين هستند، نابود شوند.

پيوسته فرشتگان از روى شفقت و ترحّم، به واسطه گريستن حضرت فاطمه سلام الله علیها میگريند و خدا را خوانده و به جانبش تضرّع و زارى نموده و اهل عرش و اطراف آن نيز جملگى در تضرع و ناله میباشند.
صدای فرشتگان به ناله و زاری بلند است و همواره حق تعالى را تقديس و تنزيه مینمايند، به خاطر خوف و هراس