ندای سعادت

ندای سعادت:
فضيلت #اصحاب_سید_الشهداء ع
#حر_بن_یزید_ریاحی

[در] ريشه‏ يابىِ موفقيّت و تنبّه [حر] شايد بتوان گفت، همان «حفظ #ادب» نسبت به مقام والاى سيّدالشّهدا- عليه‏ السّلام- باشد: يكى، در اوّلين برخورد با حضرت در مسير عراق كه حاضر نشد با سپاه خود نماز بخواند؛ بلكه به حضرت اقتدا نمود. مورد ديگر آن جا كه چون حضرت خواست با همراهانش به مدينه بازگردد و حرّ مانع شد، حضرت فرمود: مادرت به عزايت بنشيند، چه مى‏ خواهى؟ و وى در جواب گفت: ... به خدا قسم، در به ياد كردن از مادرت راهى ندارم جز به نكوتر از آن كه بر آن قدرت داريم.
بديهى است كه اگر #حيا_و_ادب- كه دو صفت بارز انسانيّت است- در قلب هر مسلمانى ‏باشد، باعث نجاتش ‏خواهدبود.
هنگامى كه حرّ از اسب بر زمين افتاد و در آستانه ‏ى جان دادن قرار گرفت، اصحاب پيكر او را خدمت حضرت مى ‏آورند، وى دست مبارك خود را بر صورت‏ حرّ مى‏ كشد و مى‏ فرمايد: «أَنْتَ الْحُرُّ كَما سَمَّتْكَ أُمُّكَ، وَ أَنْتَ الْحُرُّ فِى الدُّنْيا وَ أَنْتَ الْحُرُّ فِى الآخِرَةِ.»
فراز اوّل كلام حضرت خطاب به حرّ: «أَنْتَ الْحُرُّ»، بيانگر گسستگى او از تعلّقات دنيوى و هوا و هوس ها و رسيدن به مقام «مخلَصيّت» مى‏ باشد (بلكه مى‏ توان گفت: كمالات شهيدان كربلا، در نتيجه ‏ى نظر ولايى امام بوده است).
آزاد شدن از گرفتارى ‏هاى آخرت هم از نتايج رسيدن به آن كمال مى ‏باشد؛ چنان كه جمله‏ ى‏ «وَ أَنْتَ الْحُرُّ فِى الآخِرَةِ.» به آن اشاره دارد.
برگرفته از کتاب فروغ شهادت
https://eitaa.com/Nedaysaadat