ندای سعادت

ندای سعادت:
ذیل دعای عرفه، از امام (ع)


بعضى از بزرگان به سبب نبودن بخش ذيل اين دعا [عرفه] (از «إِلهِى أَنَا الْفَقِيرُ فِى فَقْرِى ...» تا «أَلْحَمْدُللَّهِ وَحْدَهُ») در بعضى از كتب سيّد- رحمه اللَّه- و ديگران، گمان كرده اند اين بخش اضافاتى است كه بعضى از اهل كمال به دعا ملحق فرموده اند
ولى اين گمان غير قابل قبول است؛ زيرا تحقيق در مضامين بيانات معصومين- عليهم السّلام- و ادعيه ى ايشان، خلاف آن را ثابت مى كند
چنان كه مضمون كلام استاد ما #علامه_طباطبايى- ره- (كه به كتاب و سنّت آشنايى تمام و در فلسفه و عرفان علمى و عملى در منزلت والايى قرار داشت)، در اين باره اين بود كه:
«دعاهايى كه از معصومين- عليهم السّلام- باشد، بدون سند فرياد مى زنند كه ما از حنجره اى بيرون آمده ايم كه هيچ فيلسوف و عارفى را قدرت بر اين گونه سخن گفتن (آن هم از مرحله ى شهود نه استدلال) نيست.»
به خصوص راجع به ذيل دعاى عرفه سيّدالشهدا- عليه السّلام- مى فرمود:
«آن قدر اين ذيل پر محتوى مى باشد، كه از پُر محتوايى مى خواهد منفجر شود.»
شايسته است آنان كه اهل تحقيق در دعاهاى معصومين- عليهم السّلام- مى باشند، توجه كنند جمله هاى اين بخش در بيانات دعا هاى ديگر معصومين- عليهم السّلام- نيز وجود دارد و اين، خود شاهدى بر صحّت انتساب اين بخش توسط صاحب اقبال الاعمال به سيّدالشهدا- عليه السّلام- مى باشد.
برگرفته از کتاب نور هدایت، تالیف حضرت آیة الله سعادت پرور - ره -

https://eitaa.com/Nedaysaadat