نثر طوبی

آیت الله ميرباقرى:


داستان ولادت سیدالشهداء علیه‌السلام در قرآن کریم

در سوره‌ی احقاف، درباره‌ی تولد سیدالشهداء و بعد مهيّاسازی خود ایشان برای عاشورا، چنین می‌فرماید: «وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ إِحْساناً حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ کُرْهاً» ما انسان را به احسان به والدين توصيه کرديم، مادرش با ناراحتی و زحمت دوران بارداری و وضع حمل او را گذراند.

ظاهر این آیه يک دستور عام است؛ ظاهراً خدای متعال انسان را به احسان بر پدر و مادر توصیه کرده است؛‌ ولی مگر یک مادر در دوران حمل و هنگام وضع حمل چقدر برای فرزند خود سختی تحمل می‌کند؟! کدام مادری هنگام حمل و وضع حمل فرزند خود کراهت دارد؟ هيچ مادری!

امام صادق علیه‌السلام ذیل این آیه فرمودند: منظور از «وَ وَضَعَتْهُ کُرْهاً» سيدالشهداء علیه‌السلام است.

خدای متعال اراده کرد تا اين فرزند را به حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها عطا کند؛ جبرئيل آمد و عرض کرد: قرار است چنين فرزندی به شما بدهيم، ولی بلای عظيم عاشورا هم در راه است که هیچ‌کس تاکنون اين بلا را تحمل نکرده است.

حضرت ـ به تعبیر من ـ با خدا رفت و برگشت کردند و التماس کردند تا خدا یک چیز بیشتری در مقابل این بلا به سیدالشهداء بدهد تا این‌که خدای متعال وعده داد که در پاداش ابتلای سیدالشهداء علیه‌السلام، ائمه علیهم‌السلام و امام زمان علیه‌السلام را از نسل ايشان قرار دهد؛ بدین ترتیب حضرت قبول کردند.

@nasretooba