مسجد محور

#مسجدمحور

بسم الله الرحمن الرحیم

نامه ای از طرف کودک بازیگوش مسجد
به حاجی حسین کمالی

نامه ای می فرستم از خانه خدا به بهشت خدا
درست است الان سنم از بیست سال گذشته، اما هنوز کودک درونم زنده است
شاداب و پرانرژی سلامی خدمتتان تقدیم می کنم از سوی همه نمازگزاران مسجد خدمت شما
اگر از احوالات اهالی شهرک ولی عصر و مردم اردکان جویایید،ملالی نیست جز کمی فشار معیشتی
و کمی بلیات آخر الزمانی از مرگ های عجیب و بیماری های فراگیر گرفته
تا تغییر سبک زندگی مردم و بمباران شبهات و بی حیایی در فضای مجازی

نمی گویم جایتان اینجا خالی است
چرا که شاید آن روز از سختی زندگی و کمی امکانات در مضیقه بودید
گویا متاع صفا و محبت و مردانگی بیشتر بود
لذت و زیبایی خانه های کاه گلی
صفا و صمیمیت و رفت و آمد فامیلی
نبود دغدغه های آلودگی و صنعت و فاصله طبقاتی
آنجا هم که الحمدلله جایتان خوب است
انشاالله


یادش بخیر
دوران کودکی ام با مسجد امام سجاد عجین است
شیطنت ها و سر و صداها و خنده هایی که گاهی اخم برخی نمازگزاران را برایمان به ارمغان می آورد
اما محبت بزرگترهایش هیچ وقت فراموشمان نشد

نمازهایی که چشممان به جای مهر به اطرافمان بود و خنده هایی که گاهی به زور جلوی بلند شدن را می گرفتیم
اما همین نمازهای اشتباه، کاری کرد ما کمتر اهل اشتباه باشیم
همین نمازهای بی وضو کاری کرد نمازخوان شدیم و اهل نماز ماندیم
دعاهای کمیل، توسل و عاشورایی که بیشتر میانشان حرف زدیم
اما حرف نداشت
برای اینکه یادمان بدهند بهترین حرف عالم حسین است و علی و ائمه اطهار
دعاهایی که گاهی معنایشان را نفهمیدیم
اما معنای زندگی مان را تغییر دادند

یادش بخیر
وقتی اولین مسئولیتم را در مسجد گرفتم
با بچه ها تک تک پرچم های محرم را روی دیوار محله نصب کردیم
اینجا بود که پابند مسجد شدیم
به کمک بزرگترها، نذری ها را بین مردم پخش کردیم
و سر سفره ابی عبدالله در محرم ها نشستیم
اینجا بود که نمک گیر مسجد شدیم
کوچک بودیم و سربند یا حسین از دست روحانی مسجد گرفتیم
اینجا بود که کله بند مسجد شدیم
در مراسمات بزرگ جایمان تنگ بود
اینجا بود که دلتنگ مسجد شدیم
یادش بخیر
برای اختلاف دمای هوای مسجد که یکی سردش بود و یکی گرمش
کلی شاهد جرو بحث های جالب بزرگترها بودیم
اینجا بود که هوای مسجد ما را گرفت
هوایی شدیم
که یادمان نرود نکند در زندگی هوایی شویم
و هوای نفس