حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه

﷽
قصد قُربت در امر به معروف و نهی از منکر لازم نیست❗️
چه‏بسا بتوانیم تمام این موارد را تحت یک عنوان بیاوریم و بگوییم سکوت در مقابل منکر، موجب امضای منکر می‏شود و ضرر به دین می‏خورد؛ چه ضرر به نفس اسلام، چه هتك عقاید متدیّنین، چه تبديل منکر به معروف، چه جرئت دادن به دشمنان و چه زمینه را برای دشمن فراهم کردن. در اینجا نفسِ منکر، از منکراتی است که شارع به هیچ وجه راضی نیست در جامعه واقع شود؛ لذا قاعدۀ «لاضرر» و امثال آن نمی‏تواند حاکم بر این حکم باشد.
از طرف دیگر، قصد قُربت در امر به معروف لازم نيست. به این مسئله توجّه کنید؛ یعنی اصلاً لازم نیست که آمر به معروف و ناهی از منکر، قصد قُربت کند؛ یعنی این خودِ عمل است كه واجب است؛ لذا از اعمال تقرّبی نیست. توضیح اینکه واجبات بر دو گونه‏اند؛ بعضی از واجبات «تقرّبی» هستند؛ یعنی باید قصد قُربت کنی تا تكليفت را انجام داده باشی؛ مثل نماز، روزه، زکات و خمس. بعضی واجبات هم «توصّليی» هستند؛ یعنی نيّت در انجام آن‏ها شرط نيست؛ مثل ازالۀ نجاست از لباس يا لزوم وفای به عهد.
امر به معروف و نهی از منکر از واجبات توصّلی است و قصد قُربت در آن شرط نیست. بله، اگر کسی قصد قُربت هم داشته باشد، ثواب و اجر عملش بیشتر می‏شود؛ ولی قصد قُربت واجب نیست. اجمالاً، جهتش این است که شارع مقدّس، وقوع منکر را مبغوض می‏دارد و می‏خواهد جلوی وقوعش را بگیرد و دوست ندارد كه اين عمل، در خارج واقع شود؛ لذا دليل تشريع حكم وجوب امر به معروف و نهی از منكر، «قلع مادۀ فساد» است؛ یعنی آنچه برای شارع مهم است، این است که این منکر در جامعه واقع نشود؛ لذا قصد قربت را در آن شرط نکرده و فرموده است: حتّی بدون قصد قُربت هم واجب است که جلوی تحقق منکر گرفته شود.

#سلوک_عاشورایی
#منزل_دوم
#امر_به_معروف_و_نهی_از_منکر

جلسه نهم

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir