﷽
رُوِیَ عَن عَلِیٍّ اَمیرِالمُؤمِنینَ عَلَیهِ السَّلامُ قَالَ:
«مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَعْلَمَ كَيْفَ مَنْزِلَتُهُ عِنْدَ اللَّهِ تَعَالَی فَلْيَنْظُرْ كَيْفَ مَنْزِلَةُ اللهِ عِنْدَهُ فَإِنَّ كُلَّ مَنْ خُيِّرَ لَهُ أَمْرَانِ أَمْرُ الدُّنْيَا وَ أَمْرُ الْآخِرَةِ فَاخْتَارَ أَمْرَ الْآخِرَةِ عَلَى الدُّنْيَا فَذَلِكَ الَّذِي يُحِبُّ اللَّهَ تَعَالَی وَ مَنِ اخْتَارَ أَمْرَ الدُّنْيَا فَذَلِكَ الَّذِي لَا مَنْزِلَةَ لِله تَعَالَی عِنْدَهُ»
ترجمه: امام علي عليه السلام فرمود: هركس دوست دارد بداند جايگاهش نزد خدا چطور است، بايد ببيند مقام ومرتبه خدا پيش وى چقدر است، زيرا كسى كه كار دنيا وآخرت هردو در اختيار او قرار گيرد، و او كار آخرت را بر دنيا برگزيند پس خدا را دوست مى دارد، وكسى كه كار دنيا را انتخاب كند، خداوند پيش او ارزش و جايگاهى ندارد.
شرح: روایت از امیر المؤمنین صلوات الله علیه، منقول است که حضرت فرمودند: (ما نظیر این روایت؛ یعنی این مضمون به اصطلاح که، این مفاهیم درش گنجانده شده باشد، روایات متعدّده داریم؛ حالا من این را میخوانم. قبلاً نظیر این را هم خواندهام روایت را.)
اگر کسی دوست داشته باشد «مَنْ أَحَبَّ»؛ کسی اگر دوست داشت، «أَنْ يَعْلَمَ»؛ این که بداند، «كَيْفَ مَنْزِلَتُهُ عِنْدَهُ اللهِ»؛ جایگاهاش نزد خداوند، چگونه است؟ چه جایگاهی دارد؟ «فَلْيَنْظُرْ كَيْفَ مَنْزِلَةُ اللهِ عِنْدَهُ» دقّت کند، من قبلاً هم گفتم فرق بین روئیت و نظر. نظر؛ یعنی دقّت. پس دقّت بکند، ببیند جایگاه خدا پیش او چگونه است. خب این خودش یک به قول ما، معمّایی شد. هان! معمّا شد. من چه جایگاهی پیش خدا دارم؟ حضرت می فرماید به اینکه: خدا چه جایگاهی پیش تو دارد؟ هان! تو هم، همان جایگاه را داری. خب حالا من از کجا بفهمم که خدا چه جایگاهی پیش من دارد؟ هان!؟ سؤال برمیگردد. این خودش یک معمّاست. تو چه جایگاهی پیش خدا داری؟ میگوید راهش این است که بفهمی که خدا پیش تو چه جایگاهی دارد. میگویم خب، حالا از کجا بفهمم که خدا جایگاهش پیش من چیه؟ هان؟! حالا برایت قشنگ توضیح میدهم امیرالمؤمنین (ع)، طبق این روایت.
«فَإِنَّ كُلَّ مَنْ خُيِّرَ لَهُ أَمْرَانِ»؛ هر کس که برخورد بکند به یک کاری، شد؟! «مَنْ خُيِّرَ لَهُ أَمْرَانِ»؛ دو تا کار است اینجا.برخورد کردید به دو تا کار، درست است؟ این دو تا کار این جوری است که در یکیاش سود دنیایی هست برایت، توجّه کردی؟! و در یکیاش سود آخرتی است.
حالا من این را توضیح میدهم که مراد امیرالمؤمنین (ع)، آن فرد شاخصاش چیه؟، و آن این که، یک کاری هست نامشروع است. میفهمی؟ حرام است. حالا اگر عربی نگویم، باز هم این شد عربی، دیگر چه بگویم. حرام است. یک کاری هم هست، که این حرام چیه؟ نیست. فهمیدی؟ حلال است. «فَاِِنَّ کُلَّ مَن خُیِّرَ لَه اَمرانِ»؛ هرکس که مخیّر باشد بین دو تا کار،«أَمْرُ الدُّنْيَا وَ أَمْرُ الْآخِرَةِ»؛ مراد دنیا، دنیای نامشروع است اینجا. من این را توضیح دارم میدهم. گوش کنید. یعنی سود دنیایی دارد؛ ولی نامشروع است. از آن طرف چی؟ نه، یک کاری است، مشروع است، سود آخرتی دارد. درست است یا نه؟ «فَاخْتَارَ أَمْرَ الْآخِرَةِ» دست از سود دنیایی نامشروع، هان! بردارد، «فَاخْتَارَ أَمْرَ الْآخِرَةِ عَلَى الدُّنْيَا»؛ شد؟! من آخرتم را در نظر