قصد اطاعت خدا، میفهمی هنور کاری نکرده است. قصد کردم، بروم نماز بخوانم. میفهمی چه میگویم؟ این اثر میگذارد. اثرش را پیغمبراکرم در این روایت می فرماید. مطلق اطاعات، ها! نعوذبالله، قصد کرده معصیت بکند. درسته یا نه؟ در این روایت، پیغمبراکرم میگوید اثرش را. قصد معصیت؛ حالا من را نگاه کنید. معصیت، کار خاصّی نکرده است. قصد اطاعت، قصد معصیت میگوید، این دو تا اثر دارد. نه فعلها، فعل که جای خودش، برود دنبال کارش، آن یک چیز دیگر است. خودِ قصد،«مَن اَسَرَّ» کسی پنهان کند، که چی؟ در درونش، « مَا يُرْضِي اللَّهَ ُ تَعالی» یک کاری را که مورد رضایت خداست، می خواهد انجام دهد، همین قصدش را کرد، فهمیدی؟! به عمل بیرون هم کاری ندارد،«اَظهَرَاللهُ تعالی ما يُسِرُّهُ»خدا هم برای او پیش می آورد، یک چیزی را که او مسرور و شاد شود؛ یعنی همان جور که تو مرا شادم کردی، من تو را شاد می کنم. قصد شادمانی خدا موجب می شود که چی؟ برای تو چیزی پیش بیاورد که تو شاد شوی. این خیلی است،ها! دقّت کنید در این روایت، من خوب بازش کنم، چه میگوید.
از آن طرف، «وَمَن اَسَرَّ مَا يُسْخِطُ اللهُ تَعَالَی» کسی اگر قصد عصیان بکند، چیزی که خدا را به خشم می آورد که گناه است. شد؟!
«اَظْهَرَاللهُ لَهُ مَا یَحْزُنُهُ» جوری برایش پیش می آورد که این چی بشود؟ اندوهناک بشود و محزون بشود. میفهمی؟ غصّه و ناراحت بشود. ناراحتی برایت پیش می آورد. خدا را قصد کردی، نعوذبالله، او را خشمگین بکنی، خدا هم این کار را میکند با تو. قصدِ اطاعت، قصد عصیان، خوب دقّت کنید، این ها قصدهایش چه اثری دارد.