حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه

﷽
گروه بندی انسان ها بر اساس کوثر❗️
روایات دو گروه می باشد. در یک گروه کوثر، گروه دیگر حوض دارد. هر کس از نهر کوثر بیاشامد، ناجی است و هر کس منع شود، هالک است. این گروه بندی در حقیقت همان است که در گذشته گفتیم که به سبب امام‌شان ایجاد می شود: «يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ». اهل نجات، همان هایی هستند که پیرو ائمّۀ حقّ هستند. این دسته بندی با آن دسته بندی ها منافات ندارد و با هم همسو هستند و یک چیز را امّا به تعابیر مختلف می گویند. روایت را سعید بن جبیر از عبدالله بن عبّاس نقل می کند می گوید:
« لَمَّا نَزَلَ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ(ص) إِنَّا أَعْطَيْناكَ الْكَوْثَرَ قَالَ لَهُ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ(ع) مَا هُوَ الْكَوْثَرُ يَا رَسُولَ اللَّهِ(ص)»؛ ابن عبّاس می گوید: وقتی این آیۀ شریفه بر پیغمبراکرم(ص) نازل شد: «إِنَّا أَعْطَيْناكَ الْكَوْثَرَ»، امام‌علی(ع) سؤال کرد که یا رسول‌الله(ص) این کوثر چیست؟!
«قَالَ نَهَرٌ أَكْرَمَنِيَ اللَّهُ بِهِ»؛ حضرت فرمود: این نهری است که خداوند آن را به من کرامت کرده است.
«قَالَ عَلِيٌّ(ع) إِنَّ هَذَا النَّهَرَ شَرِيفٌ فَانْعَتْهُ لَنَا يَا رَسُولَ اللَّهِ»؛ امام‌علی(ع) به پیغمبر(ص) عرض می کند که این نهر خیلی باید شریف باشد. برای ما توصیفش کنید.
«قَالَ نَعَمْ يَا عَلِيُّ(ع)الْكَوْثَرُ نَهَرٌ يَجْرِي تَحْتَ عَرْشِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ»؛ پیغمبر(ص) فرمود: بله، تعریف می کنم، ای علی(ع) کوثر نهری جاری از تحت عرش الهی است.
مطلبی را بگویم برای آن هایی که اهلش هستند. عطیّه های الهی عبارت است از آنچه مادون اوست که از او صادر می شود؛ یعنی آنچه از دستگاه الهی و آن وجود مطلق و تحت عرش او صادر می شود، عطایای الهیّه است. پیغمبر(ص) این مطلب را برای حضرت علی(ع) فرمودند، مردم چطور بفهمند؟ لذا در ادامه می‌فرماید: «مَاؤُهُ أَشَدُّ بَيَاضاً مِنَ اللَّبَنِ- وَ أَحْلَى مِنَ الْعَسَلِ وَ أَلْيَنُ مِنَ الزُّبْد»؛ آبش سپیدتر از شیر و شیرین تر از عسل و نرم تر از کره است.
سپس می فرماید که سنگ ریزۀ آن زبرجد، یاقوت و مرجان است و گیاهش زعفران است و خاک آن مشک است. بعد از این توصیفات، می فرماید:
«ثُمَّ ضَرَبَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) يَدَهُ عَلَى جَنْبِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ(ع) وَ قَالَ يَا عَلِيُّ إِنَّ هَذَا النَّهَرَ لِي وَ لَكَ وَ لِمُحِبِّيكَ مِنْ بَعْدِي»؛ سپس رسول خدا(ص) دست‌شان را به پهلوی علی(ع) زدند و فرمودند: یا علی(ع)! این نهر اختصاص دارد به من، تو و آن هایی که محبّت تو را داشته باشند.
روزی که هر گروهی را با پیشوایشان فرا می‌خوانیم؛ سورۀمبارکۀ اسراء، آیۀ 71
حصَاؤُهُ الزَّبَرْجَدُ وَ الْيَاقُوتُ وَ الْمَرْجَانُ- حَشِيشُهُ الزَّعْفَرَانُ تُرَابُهُ الْمِسْكُ الْأَذْفَرُ قَوَاعِدُهُ تَحْتَ عَرْشِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.
سپس پیغمبر(ص) در کنار امام علی(ع) به دستش زد و فرمود: ای علی(ع)! به خدا سوگند آن چیز