ن والقلم

رویای یكی از علمای بزرگ
اباعبداللّه علیه السلام در شب عاشورا فرمود: من اصحابی بهتر و باوفاتر از اصحاب خودم سراغ ندارم. یكی از علمای بزرگ شیعه گفته بود: من باور نداشتم كه این جمله را اباعبداللّه فرموده باشد به این دلیل كه با خودم فكر می كردم اصحاب امام حسین خیلی هنر نكردند، دشمن خیلی شقاوت به خرج داد. امام حسین است، ریحانه ی پیغمبر است، امام زمان است، فرزند علی است، فرزند زهراست؛ هر مسلمان عادی هم اگر امام حسین علیه السلام را در آن وضع می دید، او را یاری می كرد. آنها كه یاری كردند خیلی قهرمانی به خرج ندادند، آنها كه یاری نكردند خیلی مردم بدی بودند.
این عالم می گوید: مثل اینكه خدای متعال می خواست مرا از این غفلت و جهالت واشتباه بیرون بیاورد. شبی در عالم رؤیا دیدم صحنه ی كربلاست و من هم در خدمت اباعبداللّه آمده ام اعلام آمادگی می كنم. خدمت حضرت رفتم، سلام كردم، گفتم: یابنَ رسولِ اللّه! من برای یاری شما آمده ام، من آمده ام جزء اصحاب شما باشم. فرمود: به موقع به تو دستور می دهیم. وقت نماز شد. (ما در كتب مقتل خوانده بودیم كه سعیدبن عبداللّه حنفی و افراد دیگری آمدند خود را سپر اباعبداللّه قرار دادند تا ایشان نماز بخواند. ) فرمود: ما می‌خواهیم نماز بخوانیم. تو در اینجا بایست تا وقتی دشمن تیراندازی می كند، مانع از رسیدن تیر دشمن شوی. گفتم: چشم، می ایستم.
من جلوی حضرت ایستادم. حضرت مشغول نماز شدند. دیدم یك تیر دارد به سرعت به طرف حضرت می آید. تا نزدیك من شد، بی اختیار خود را خم كردم.ناگاه دیدم تیر به بدن مقدس اباعبداللّه اصابت كرد. در عالم رؤیا گفتم: اَسْتَغْفِرُاللّهَ رَبّی وَ اَتوبُ اِلَیْه عجب كار بدی شد! دیگر نمی گذارم. دفعه ی دوم تیری آمد. تا نزدیك من شد، خم شدم. باز به حضرت خورد! دفعه ی سوم و چهارم هم به همین صورت خود را خم كردم و تیر به حضرت خورد. ناگهان نگاه كردم دیدم حضرت تبسّمی كرد و فرمود: ما رَأَیْتُ اَصْحاباً اَبَرَّ وَ اَوْفی مِنْ اَصْحابی [1]اصحابی بهتر و باوفاتر از اصحاب خودم پیدا نكردم. در خانه ی خود نشسته و مرتب می گویید: «یا لَیْتَنا كُنّا مَعَكَ فَنَفوزَ فَوْزاً عَظیماً» ای كاش ما هم می بودیم، ای كاش ما هم به این رستگاری نائل می شدیم. پای عمل به میان نیامده است تا معلوم شود كه در عمل هم اینچنین هستید یا نه. اصحاب من مرد عمل بودند نه مرد حرف و زبان.
منبع: آثارشهیدمطهری جلد۲۳
@mahdiebrahimi_ir