مهدیاران

خدایا هر غریبی را به وطن بازگردان

این روزها آسمان آغوش گشوده است و بندگان گنهکار را به ضیافت آشتی‌کنان با معبود هستی فرا می‌خواند. هر سحرگاه، سر سجادۀ عاشقی، با دست‌هایی به وسعت نیاز مردمان جهان، با اشک‌هایی که بهانۀ تو را می‌گیرند؛ تو را می‌خوانم، تو را می‌خواهم.

ای آشنای غریب! چقدر سخت است بین عاشقانت هم غریب باشی! چقدر سخت است که در بین میلیون‌ها عاشقت، سیصد و اندی مرد نداری که تو را از حصار غریبانۀ غیبت فرابخوانند!

این حدیث از زبان امام کاظم بغض را توی گلویم می‌نشاند که فرمود: «هُوَ اَلطَّرِیدُ اَلْوَحِ یدُ اَلْغَرِیبُ؛ او همان رانده شدۀ یکّه و تنهای غریب است.»

پس این روزها که با کوله‌باری از گناه به درگاه خالق هستی آمده‌ام و دل‌خوشم به این‌که مرا ببخشد تا دعایم آسمانی شود و شاید گره از کار امام غریبم بگشاید؛ دعا می‌کنم و با یاد اولین غریبِ جهان ناله خواهم زد: «اَللّهُمَّ رُدَّ کُلَّ غَریبٍ»

#دلنوشته_مهدوی ؛ ویژهٔ ماه #رمضان

واحد مهدویت مصاف (مهدیاران)
@Mahdiaran