سرنوشت محتوم دل سپردن به #آمریکا
#ضعف_مفرط و #وابستگی رژیم پهلوی به #غرب آنچنان زیاد بود که ایران در زمان جنگ جهانی دوم، عملا تبدیل به #مستعمرهی کشورهای غربی شده بود. متفقین گرچه قول داده بودند به ایران آسیبی وارد نکنند، اما مانند همهی قولهایشان، این هم چیزی جز فریب و دروغ نبود. کشورهای #آمریکا، #انگلستان و #شوروی هر ماه چیزی نزدیک به ۴۰۰ میلیون ریال در ایران هزینه میکردند. در مقابل اما دولت پهلوی، هیچگونه برنامهای برای حل مشکلات مردم نداشت بهطوریکه شاخص هزینهی زندگی بین سالهای ۱۳۱۸ تا ۱۳۲۳ نزدیک به ۷۰۰ درصد افزایش یافت.
در این میان، #محمدرضا_پهلوی سعی کرد تا با نزدیک شدن به آمریکا، و اخذ کمکهای متعدد مالی و انسانی، بر بحرانها فائق آید. از آن طرف آمریکا نیز به شدت نیازمند تسلط بر ایران بود. ایالات متحده که بعد از جنگ جهانی دوم، عملا وارد فضای #جنگ_سرد با اتحاد جماهیر شوروی شده بود، برای جلوگیری از نفوذ این کشور در ایران و به تبع آن منطقه، نیازمند استیلا بر امورات ایران بود. از همین روی، ایران به یکی از بزرگترین دریافتکنندگان #تجهیزات_نظامی آمریکا تبدیل شد و انبوهی از تجار و کارخانجات آمریکایی در ایران مستقر شد. در یکی از اسناد کشفشده از #لانهی_جاسوسی آمریکا در اینباره چنین آمده است: "در خلیج فارس، ما میخواهیم در عین حالی که از دسترسی خود به #منطقه و #نفت آن حفاظت میکنیم، نفوذ شوروی و کشورهای افراطی عرب را هم مهار کنیم. به همین دلیل، ما همکاری منطقهای برای امنیت را به سرکردگی ایران و عربستان سعودی ترغیب میکنیم و تجهیزات و خدمات دفاعی را به مقادیر زیاد به کشورهای دوست میفروشیم."
فروش تجهیزات نظامی به شاه به بهانهی واهی مقابله با #کمونیسم اما همهی ماجرا نبود. مقامات آمریکایی که به دنبال وابستگی هرچه بیشتر ایران به خود بودند، در زمینهی دادوستدهای غیرنظامی نیز #شاه_سادهلوح را به شدت چاپیدند بهطوریکه "ریچارد هلمز"، سفیر آمریکا در زمان نیکسون در ایران دربارهی مناسبات اقتصادی با ایران چنین میگوید: "مهمترین تحولات در روابط ایران با آمریکا، افزایش صادرات غیرنظامی آمریکا به ایران است. این صادرات در چند سال گذشته از حدود چهارصد میلیون دلار در سال ۱۹۷۲ به بیش از دو میلیارد دلار در سال ۱۹۷۵ رسیده است و پیشبینی می��