اندیشکده مطالعات یهود

سلمان فارسی؛ از بردگی یهود تا سلمان محمدی (١)

#سلمان_فارسی صحابى بزرگ پیامبر اسلام (ص)، نخستین مسلمان ایرانى و از اصحاب خاص امام على (ع) است. نام اصلى سلمان را مابه، ماهویه، روزبه و فیروزان نوشته‌اند.

در برخى منابع سلسله‌نسبى براى سلمان ذکر شده که او را با برخى از شخصیت‌هاى ایران باستان پیوند می‌دهد. پس از اسلام‌آوردن، پیامبر (ص) او را #سلمان نامید و کنیهٔ ابوعبدالله بر او نهاده شد.

از سلمان با نام و نسب «سلمان بن اسلام» یاد شده است. نیز بنابر روایتى او در پاسخ به پرسش از اصل و نسبش، خود را «سلمان بن عبدالله» معرفى کرده است. از امام صادق (ع) نقل شده که سلمان را با نسبت #محمدى یاد کنید نه با نسبت فارسى.

پدر سلمان از دهقانان (اشراف زمیندار) و بزرگ‌زادگان ایرانى بود (در خبر دیگری پدر او را از نظامیان ساسانى یاد کرده‌اند). سلمان به تبعیت از محیط خانوادگى و گرایش دینى پدر در آیین زردشتی کوشا بود.

در جوانى به‌سبب آشنایى با مسیحیانى که پیرامون او بودند به #مسیحیت گرایش یافت و با مخالفت سرسختانه پدر روبه‌رو شد و مدتى را در خانه پدرى به #حبس گذراند، اما سرانجام به قصد آشنایى عمیق‌تر با مسیحیت به شام سفر کرد و از آنجا به عراق و روم شرقى (بیزانس) رفت و با اسقفان و راهبان مسیحى متعددى مصاحبت کرد.

واپسین اسقفى که سلمان مصاحب وى بود به‌هنگام مرگ، نام و نشان پیامبر اسلام را براى سلمان ذکر کرد و با یادآورى نشانه‌هاى پیامبر، او را به جست‌وجوى پیامبر جدید تشویق کرد.

نویسنده: سیدمحمد عمادی حائری

اندیشکده مطالعات یهود:
@jscenter