حیات طیبه

‏ کسی که دعوا و مرافعه را رها می‌کند، ذلیل نیست...

عنْ جَابِرِ بْنِ عَوْنٍ قَالَ: قَالَ رَجُلٌ لِجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ علیهما السلام إِنَّهُ وَقَعَ بَيْنِي وَ بَيْنَ قَوْمٍ مُنَازَعَةٌ فِي أَمْرٍ وَ إِنِّي أُرِيدُ أَنْ أَتْرُكَهُ فَيُقَالُ لِي إِنَّ تَرْكَكَ لَهُ ذُلٌّ!!
فَقَالَ لَهُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ علیهما السلام: إِنَّ اَلذَّلِيلَ هُوَ اَلظَّالِمُ

جابر بن عون روایت می‌کند: مردى به امام صادق عليه السّلام عرض كرد: بين من و گروهى، در موردى، اختلاف و دعوا است، و من قصد دارم نزاع و دعوا را ترک كنم [و دیگر ادامه ندهم]، اما برخی به من مى‌گويند این کار تو (یعنی رها کردن دعوا) باعث ذلّت و خواری است!!
امام صادق عليه السّلام فرمودند: ذلیل و خوار، ظالم و ستمگر است (نه کسی که چنین کاری می‌کند).

کشف الغمه ج۲ ص۱۶۵