معارف حدیث

‏.
آفريدگار در آينه آفريده ها

ادراك تجلّى آفريدگار در آينه آفريده ها، به ميزان قدرت ديدِ انسان، شدّت و ضعف پيدا می‌كند. هر قدر موانع شناخت، كمتر و قدرت ديد عقلى و قلبى انسان ، بيشتر باشد ، تجلّى خداوند ـ تبارك و تعالى ـ در آينه آفريده ها براى او محسوس تر است .

برخى ابتدا مخلوق را می‌بينند و سپس خالق را و برخی‌، هر دو را با هم می‌بينند و برخى ابتدا صانع را می‌بينند و برخى چيز ديگرى را با صانع نمی‌بينند.

در زمينه ادراك تجلّى آفريدگار در آينه آفريده ها، انسان ها به چهار دسته تقسيم می‌شوند :

... دسته چهارم، كه در اوج خداشناسى هستند، معرفت و محبّت آنان به خدا به حدّى است كه چيزى جز خدا نمی‌بينند .
اين مرتبه از خداشناسى، ويژه انبيا و انسان هاى كامل است كه هستى حقيقى را منحصر به خدا می‌بينند و هستىِ جز او را ، همچون سايه، نمودها و هستى هايى اعتبارى می‌دانند.

#امام_حسین_علیه_السلام :

«... چگونه با چيزى كه در وجودش به تو محتاج است، بر وجود تو استدلال می‌شود؟
مگر براى جز تو جلوه و ظهورى هست كه در تو نيست تا او تجلّى دهنده تو باشد؟
كِى از ديده ها پنهان بوده اى كه به راهنمايى كه به تو رهنمون شود، نياز افتد؟
كِى دور بوده اى كه نشانه ها به تو راه بنمايانند؟
كور باد چشمى كه تو را به عنوان نگهبان نبيند!» .

الإقبال : ص ٣٤٨

بیشتر بخوانید
http://hadith.net/post/43094/

@hadithnet | معارف حدیث